Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: bigle

bigle

angielska rasa psów gończych.

Bigle to średniej wielkości rasa psów gończych pochodząca z Anglii, wyhodowana w XVIII wieku. Charakterystycznymi cechami tej rasy są długie, gęste futro, szerokie uszy oraz proporcjonalna budowa ciała z długimi, prostymi nogami i krótkim tułowiem. Bigle znane są ze swojej inteligencji, łatwości w tresurze oraz posłuszeństwa. Są aktywne i energiczne, wymagając regularnych ćwiczeń i ruchu.

Ze względu na swoje umiejętności polowania na ptaki i inne zwierzęta, bigle cieszą się popularnością wśród myśliwych. Jednakże, dzięki swojemu przywiązaniu do właściciela oraz przyjaznemu usposobieniu wobec innych psów i ludzi, mogą także pełnić rolę doskonałych towarzyszy domowych. Bigle lubią być blisko swojego właściciela i często przejawiają potrzebę sprawiania mu radości.

Ich zdolność szybkiego uczenia się nowych umiejętności sprawia, że bigle są również cenione jako psi towarzysze dla całej rodziny. Wymagają dużo uwagi i czasu spędzonego ze swoim opiekunem, a także okazji do nauki nowych rzeczy. Dlatego też, choć są idealnymi psami do polowania, mogą równie dobrze spełniać się jako oddani towarzysze życia codziennego.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bigle w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę B

zobacz pełną listę haseł

błotniaki, błotniaki (Circus)

rodzaj ptaków drapieżnych z rodziny jastrzębiowatych W Polsce jako lęgowe występują trzy gatunki: b. stawowy, b. zbożowy i b. popielaty.

berto

drążek, na którym sadza się ptaka łowczego. Dawniej na b. sadzano również puchacza podczas polowania z nim na drapieżniki.

baranek

inaczej kszyk.

bębnienie

zachowanie zajęcy w celu odstraszenia wroga; siadają wtedy na zadzie i przednimi skokami biją o ziemię.

baran, baran, tryk

dorosły samiec muflona.

bek

1) głos byka daniela w okresie bekowiska;
2) inaczej beczenie.

blaski

inaczej trzeszcze.

broń odprzodowa

dawna broń myśliwska ładowana od przodu (przez wylot lufy). Najpierw myśliwy nasypywał prochu a następnie wbijał do lufy pocisk. Broń odprzodowa stosowana była od XIV do XIX w.

brochowisko

inaczej babrzysko.

bębenek

wabik na kuropatwy, zrobiony z naparstka obszytego z jednej strony irchą, na której napięty jest koński włos.