borsuk, borsuk, jaźwiec (Mcles meles L). - definicja w słowniku łowieckim.

Definicja hasła: borsuk

borsuk, borsuk, jaźwiec (Mcles meles L).: gatunek łowny z rodziny łasicowatych. Długość ciała 61-72 cm, wysokość 30 cm, ciężar 10- 16 kg, kończyny silne - przednie zakończone długimi pazurami służącymi do kopania nor. Wierzch ciała srebrzystoszary, spód czarny, na bokach głowy, widoczna z daleka, szeroka czarna pręga. Zamieszkuje lasy i remizy śródpolne. Występuje w górach do 3000 m npm. Kopie obszerne nory, w których przesypia dzień, całą zimę oraz rozmnaża się. B. odżywia się pokarmem roślinnym i zwierzęcym (zjada drobne kręgowce, jaja ptaków, owady, ślimaki, jagody, nasiona, kłącza itp.). W marcu lub kwietniu samica, po trwającej około roku ciąży (początkowo po zapłodnieniu rozwój zarodkowy jest zatrzymany), rodzi 3-4 młode. B. jest zwierzęciem łownym. Poluje się na niego w jesieni.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj borsuk w wyszukiwarce Google

Podziel się informacjami z innymi użytkownikami strony.
Jeśli znasz lepszą definicję lub ciekawostki dotyczące hasła borsuk, napisz tutaj:

bażant kolchijski, bażant kolchijski, obrożny: bażant zwyczajny posiadający białą obrożę na szyi.

bażantowate, bażantowate (Phasianidae): rodzina ptaków z rzędu kuraków, W Polsce żyją dziko 3 gatunki łowne: bażant, kuropatwa i przepiórka.

bróg: ruchomy daszek oparty na czterech słupkach, pod którym przechowuje się siano, liściarkę i inną karmę dla zwierzyny.

bierczy, bierczy, chwatny: chart, który po dogonieniu zwierza natychmiast chwyta go zręcznie.

broda: 1) pęk piór na szyi głuszca;
2) kępa włosów pod dolną szczęką łosia
3) kępa włosów na grzbiecie kozicy;
4) zwisająca część grzywy jelenia.

brew, brew, korale, róża: u niektórych ptaków (np. głuszec, cietrzew) czerwona narośl nad okiem w kształcie półksiężyca.

bić: 1) o ptaku łowczym: uderzać na zdobycz;
2) o broni myśliwskiej: strzelać.

bruzda: 1) wgłębienie na łykach (zwykle mnogie) starych byków jelenia;
2) wgłębienie w profilu gwintowania lufy.

bieleć: o gronostaju, zającu bielaku i pardwie: zmieniać sierść lub pióra na zimę (na białe).