Definicja hasła: bujanie
- bujanie
fragment lotu ptaka drapieżnego (gdy „stoi" w powietrzu).
Bujanie to technika lotu ptaka drapieżnego, polegająca na utrzymywaniu się w powietrzu bez wykonywania ruchów skrzydeł. Ptaki drapieżne, takie jak orły, sokoły czy jastrzębie, wykorzystują do bujania wiatr i termiki. Dzięki tej technice mogą utrzymać się w powietrzu przez długi czas, nawet kilka godzin, bez konieczności ciągłego męczenia się wykonywaniem ruchów skrzydeł.
Bujanie jest istotnym elementem lotu ptaków drapieżnych, umożliwiającym im obserwację okolicy i wyszukiwanie potencjalnych ofiar bez konieczności wykonywania ciągłych ruchów skrzydeł. Dzięki temu ptak może oszczędzać energię oraz unikać zmęczenia, co pozwala na efektywniejsze polowanie.
Ta technika lotu umożliwia ptakom lepsze wykorzystanie warunków atmosferycznych, takich jak wiatry i termiki, które są istotne dla utrzymania się w powietrzu przez długi czas. Dzięki bujaniu ptaki drapieżne mogą zaoszczędzić energię i lepiej wykorzystać naturalne warunki do dłuższego pozostawania w locie.
Bujanie może być użyteczne podczas polowania na ofiary, umożliwiając ptakom oszczędzanie energii oraz lepsze wykorzystanie warunków atmosferycznych do utrzymania się w powietrzu przez długi czas. Jest to ważna technika zarówno z perspektywy zdolności polujących ptaków drapieżnych, jak i ich biologii lotu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bujanie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- breneka
potocznie o naboju i pocisku kulowym do broni śrutowej
- bałwanek
kukła dzikiej kaczki zrobiona z drewna lub plastyku. Wypuszczony wiosną na wodę ma przywabiać na strzał kaczory.
- bydlarz
pies gończy rzucający się na zwierzęta domowe (trzodę łub bydło).
- biomasa
masa jaką posiada organizm łub grupa organizmów żywych (np. populacja).
- blaszkodziobe, blaszkodziobe (Anseriformes)
rząd ptaków wodnych i wodno-błotnych, do których z ptaków łownych należą gęsi i kaczki. B. mają stosunkowo długą i cienką szyję, dziób pokryty miękką skórą, zakończony tzw. (...)
- bukiet
gromadne zrywanie się barwnie upierzonych bażantów przed myśliwym.
- bekas funtowy
gwarowe określenie dubella.
- bałuchy
oczy zająca (trzeszcze)
- bałamut
pies gończy gubiący trop, biegający po starym tropie lub głoszący ptaka, przez co wprowadza w błąd resztę psów.