Definicja hasła: dzik
- dzik, dzik (Sus scrofa L.)
ssak z rodziny świniowatych. Długość ciała do 155 cm, wysokość barku do 120 cm, ciężar do 300 kg lub nawet więcej. Ubarwienie dz. wykazuje dużą zmienność w zależności od wieku i pory roku. Młode, tzw. pasiaki, są jasnobrązowe w ciemniejsze pasy (tracą je po roku), dorosłe w lecie są jaśniejsze, W zimie ciemniejsze aż do czarnych. Sierść dzika składa się z włosów ościstych (szczecin) i wełnistych (w lecie nielicznych, natomiast w zimie tworzących grubą warstwę ochronną). W okolicach kłębu szczecina jest znacznie dłuższa i tworzy chyb (stawiany w momentach podniecenia).
Kły dzika (dużo większe u odyńca niż u lochy) stanowią oręż (z odyńca trofeum), który wykorzystują podczas walki. Kły górne (fajki) są w przekroju owalne i tępo zakończone, natomiast kły dolne (szable) mają przekrój graniasty i są bardzo ostre. Dzik zamieszkuje lasy i występuje na terenie, całej Polski. Jest to zwierzę wszystkożerne (zjadają kłącza, żołędzie, bukiew, owoce, jagody, owady, żaby, gady, jaja oraz padlinę). Huczka przypada na okres od listopada do stycznia. Ciąża trwa 112-120 dni. Locha rodzi w marcu 1-12 warchlaków. Dojrzałość płciową osiągają lochy w drugim, a odyńce w trzecim roku życia. Dzik prowadzi głównie nocny tryb życia. Odgrywają dużą rolę biocenotyczną w lesie, przyspieszając przez buchtowanie rozkład ściółki. Jest to zwierzę łowne, posiadające bardzo duże znaczenie gospodarcze.
Dzik (Sus scrofa) – gatunek ssaka z rodziny świniowatych, charakteryzujący się długością ciała do 155 cm, wysokością barku do 120 cm oraz ciężarem dorosłego osobnika sięgającym 300 kg lub nawet więcej. Charakteryzuje się dużą zmiennością ubarwienia w zależności od wieku i pory roku. Młode dziki, zwane pasiakami, mają jasnobrązowe futro z ciemniejszymi pasami, które tracą po upływie pierwszego roku życia. Dorosłe dziki latem są jaśniejsze, a zimą ich sierść może przybierać ciemniejsze aż do czarnego koloru.
Sierść dzika składa się z włosów ościstych (szczecin) i wełnistych, które w okresie letnim są mniej liczne, jednak tworzą gęstą warstwę ochronną podczas zimy. W regionie kłębu możemy zauważyć znacznie dłuższą szczecinę, która tworzy tzw. chyby wystawiane podczas momentów podniecenia. Dzik posiada imponujące kły, stanowiące oręż, szczególnie u odyńca. Kły górne (tzw. fajki) są w przekroju owalne i tępo zakończone, natomiast kły dolne (tzw. szable) posiadają przekrój graniasty i są bardzo ostre.
Dzik zamieszkuje lasy i obszary leśne na terenie całej Polski. Jest wszystkożerny, spożywa kłącza, żołędzie, bukiew, owoce, jagody, ale także owady, żaby, gady oraz padlinę. Okres godowy (tzw. huczka) przypada na okres od listopada do stycznia, a ciąża u lochy trwa 112-120 dni. Samica rodzi w marcu od jednego do dwunastu warchlaków.
Dzik odgrywa istotną rolę biocenotyczną w lesie poprzez buchtowanie rozkład ściółki i dostarczanie składników pokarmowych dla innych organizmów leśnych. Ze względu na duże znaczenie gospodarcze jest również zwierzęciem łownym posiadającym szerokie znaczenie praktyczne.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj dzik w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę D
- darz bór
pozdrowienie łowieckie, życzenie powodzenia na polowaniu.
- dopasowanie broni
dostosowanie kolby, jej długości, grubości i awantażu oraz ciężaru i kalibru broni do budowy anatomicznej myśliwego.
- dublet
ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi, bezpośrednimi strzałami przez jednego myśliwego.
- dwudziestka
śrutowa broń myśliwska kalibru 20mm.
- drapieżnik
zwierzę żywiące się mięsem zabijanych przez siebie innych zwierząt.
- drgubica
dawniej używana sieć myśliwska.
- dostać
1) upolować zwierzynę;
2) o zwierzynie, która została trafiona.
- dymorfizm płciowy
zróżnicowanie m.in. szaty zewnętrznej osobników różnej płci tego samego gatunku.
- dwunastka
śrutowa broń myśliwska kalibru 12mm.