Definicja hasła: kiszonka
- kiszonka
karma dla zwierzyny konserwowana przez kiszenie masy roślinnej. Do przygotowania używa się te rośliny, które zwierzyna chętnie zjada w stanie zielonym, a więc: młode pędy, liście drzew i krzewów, borówkę czernicę, rośliny zielne oraz, jako dodatki, cetynę sosnową, świerkową i jodłową. Drobno posiekane ww. rośliny układamy w silosie (np. z kręgów studziennych), mocno ubijamy, a następnie szczelnie zatykamy. Kiszonka stanowi wysokowartościową karmę soczystą.
Kiszonka to karma dla zwierząt, w tym również zwierzyny łownej, która powstaje poprzez kiszenie masy roślinnej. Do jej przygotowania wykorzystuje się rośliny, które są chętnie zjadane przez zwierzęta w stanie zielonym, takie jak młode pędy, liście drzew i krzewów, borówka czernica oraz inne rośliny zielne. Dodatkowo jako składniki mogą zostać użyte cetyna sosnowa, świerkowa i jodłowa. Proces przygotowania polega na drobno posiekanym ułożeniu ww. roślin w silosie, który następnie jest mocno ubijany i szczelnie zatykany. Kiszonka stanowi wysokowartościową karmę soczystą dla zwierząt.
Kiszonka jest popularna wśród myśliwych ze względu na jej łatwość przechowywania i możliwość długotrwałego przechowywania. Jest to istotne, gdyż myśliwi często udają się na polowania w odległe rejony, gdzie nie ma dostępu do świeżych produktów spożywczych. Poza funkcją karmiarską, kiszonka wykorzystywana jest również jako środek zapobiegawczy przed chorobami zakaźnymi u zwierząt. Proces fermentacji bakteryjnej podczas kiszenia sprawia, że produkty te stają się trudne do strawienia dla drobnoustrojów chorobotwórczych.
Dodatkowo kiszonka stosowana jest po to, aby poprawić smak i aromat mięsa. Kiszenie roślin powoduje zwiększenie soczystości i aromatu mięsa zwierzęcego po spożyciu przez nie kiszonki. To ważne zwłaszcza dla myśliwych, którzy pragną cieszyć się smakiem swojego upolowanego mięsa po procesie przyrządzania potrawy.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj kiszonka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę K
- kipieć
o zającu: sadzić na oślep.
- korkowanie, korkowanie, dźwięk główny, glokanie, klaskanie
trzecia zwrotka pieśni głuszca.
- krzyżak
lis mający ciemne futro z czarną pręgą wzdłuż grzbietu i w poprzek przez łopatki.
- kolba
końcowa, szersza część łoża broni myśliwskiej (zob. broń myśliwska).
- kocica
samica zająca.
- kudły
zmierzwiona długa sierść niedźwiedzia.
- kwakanie
głos wydawany przez dzikie kaczki.
- kęsy, kęsy, zajady
zęby ssaków drapieżnych.
- kalibrownik
przyrząd służący do sprawdzania i korygowania kalibru naboi śrutowych.
- kicać
o zającu lub króliku: poruszać się wolnymi skokami.