Definicja hasła: knieja
- knieja
duży obszar lasu bogaty w zwierzynę.
Knieja to duży obszar leśny, charakteryzujący się obfitością zwierzyny łownej. Jest to naturalne środowisko dla wielu gatunków zwierząt, składające się z różnorodnych drzew, krzewów i roślinności, które stanowią pokarm i schronienie dla dzikiej fauny. Knieje są istotnym obszarem dla myśliwych, stanowiąc doskonałe miejsce do prowadzenia polowań oraz zbierania trofeów.
Ponadto knieje pełnią istotną rolę w ekosystemie, tworząc naturalne siedliska dla dzikich zwierząt i przyczyniając się do zachowania różnorodności biologicznej. Są niezbędne dla zachowania równowagi w przyrodzie, a także pełnią istotną funkcję ochronną, zapewniając naturalne filtry powietrza i wody oraz stanowiąc schronienie dla gatunków zagrożonych wyginięciem.
Dodatkowo, knieje mogą być wykorzystywane również przez ludzi niezwiązanych z myślistwem - jako miejsce rekreacji i turystyki ekologicznej. Oferują one możliwość obserwacji dzikiej przyrody oraz cieszenia się pięknem naturalnego otoczenia. W związku z tym konieczne jest ochrona i zachowanie kniej jako cennego elementu przyrody oraz dziedzictwa ekologicznego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj knieja w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę K
- kaptur, kaptur, kapa, karnal
nakrycie głowy ptaka łowczego, mające na celu zasłonięcie oczu podczas łowów. W ten sposób nie może on atakować zwierzyny, której myśliwy nie chce zdobyć. Kaptur myśliwy zdejmuje (...)
- karmisko
miejsce zadawania karmy dla zwierzyny.
- klamra
skrzydło linii myśliwych (flanka) zagięte ku nagance.
- krechtanie
głos wydawany przez głuszce podczas zapadów.
- kwiat
ogon łosia, jelenia, daniela i jamy.
- kocić się
o samicach rysia, sarny, muflona, kozicy, zająca i królika: wydawać potomstwo na świat.
- kozica, kozica (Rupicapra rupicapra L.)
ssak z rodziny krętorogich, żyjący w strefie alpejskiej. W Polsce występują nielicznie wyłącznie w Tatrach i znajdują się pod całkowitą ochroną.
- klangor
jednostajny głos żurawi.
- kreślić
o głuszcach, cietrzewiach i dropiach: chodzić podczas toków po ziemi lub śniegu, kreśląc rozpostartymi skrzydłami i ogonem charakterystyczne bruzdy.