Definicja hasła: lufa
- lufa
główna część broni palnej nadająca pociskowi kierunek lotu i prędkość początkową. W broni śrutowej jest wewnątrz gładka; składa się z części zamkowej, komory nabojowej, cylindrycznego przewodu lufy (ewentualnie zwężonego na końcu w czok lub pólczok, niekiedy także rozwierconego dla zwiększenia rozrzutu, np. przy strzelaniu do rzutków). Lufa w broni kulowej jest gwintowana; składa się z części zamkowej, komory nabojowej i części gwintowanej. Ze względu na konieczność elastyczności, lufy wykonywane są z miękkiej stali, tzw. lufowej, która zawiera duży procent niklu i wolframu. Najczęstsze długości luf broni śrutowej: od 70-75 cm; broni gwintowanej - 45-72 cm; broni kombinowanej - 60-70 cm.
Lufa jest zamkniętym, cylindrycznym przewodem w broni palnej, służącym do wystrzeliwania pocisków. W broni śrutowej lufa występuje w dwóch rodzajach: gładkim, składającym się z części zamkowej, komory nabojowej i cylindrycznego przewodu lufy; oraz gwintowanym, zawierającym również część gwintowaną. Materiał wykonania lufy to miękka stal lufowa, z dużym udziałem niklu i wolframu. Długość lufy zmienia się w zależności od rodzaju broni: od 70-75 cm w broni śrutowej, 45-72 cm w broni kulowej oraz 60-70 cm w broni kombinowanej. Lufa pełni kluczową rolę, nadając pociskowi kierunek lotu i prędkość początkową, umożliwiając precyzyjne strzelanie do celu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj lufa w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę L
- lustro, lusterko
jasna sierść na pośladkach u zwierzyny płowej, u nasady ogona, talerz
- lęgowy, lęgowy, gniazdowy
o ptakach, które gnieżdżą się na danym terenie.
- loftki
gruby śrut o średnicy powyżej 4,5 mm używany do polowania na wilki
- licówka
stara doświadczona lama, przewodniczka jeleniej chmary (lub danieli). Bardzo czujna pilnuje bezpieczeństwa całej chmary.
- las
zespół biologiczny (układ ekologiczny), w którym właściwe dla niego: szata roślinna (głównie drzewiasta), zwierzęta i czynniki przyrody nieożywionej są wzajemnie uzależnione.
- linia celowania
linia prosta łącząca oko myśliwego, przyrządy celownicze i cel (zob. celowanie).
- latacz
w sokolnicłwie ptak łowczy ułożony tak, aby podczas polowania przelatywał nad stadem kuropatw powodując ich dotrzymanie i umożliwienie myśliwemu dojścia na odległość skutecznego (...)
- lankastrówka
nazwa broni odtylcowej pochodząca od nazwiska jej wytwórcy, londyńskiego Charlcsa W. Lancastera. W 1852 r. udoskonalił on lefoszówkę. wprowadzając nabój z centralną spłoonką.
- loszka
młoda samica dzika (drugi rok życia).