Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: obława

obława

w dawnej Polsce duża (nawet ponad 1000) liczba naganiaczy podczas polowań.

Obława to termin związany z dawnymi polskimi obyczajami łowieckimi, oznaczający dużą liczbę naganiaczy podczas polowań. Współcześnie termin ten kojarzy się głównie z historycznymi praktykami łowieckimi, jednak nadal używany jest w kontekście tradycyjnych polskich łowisk. Obława była organizowana w celu zwiększenia efektywności polowania poprzez możliwość skutecznego obejścia większego obszaru lasu lub pola.

Ponadto, obława stanowiła nie tylko formę rozrywki, ale również ważny element integracji społeczności szlacheckiej i podtrzymywania tradycji rycerskiej. Jednocześnie, uczestnictwo w obławie stanowiło okazję do wykazania się umiejętnościami polowania oraz sprawnością fizyczną przez szlacheckich uczestników.

Współcześnie obława jest w dużej mierze zapomnianym zwyczajem, jednak pozostaje istotnym elementem kulturowym i historycznym, ściśle związanym z tradycją polskiego myślistwa i dziedzictwem łowieckim. Termin ten niesie ze sobą bogatą historię oraz wartościowe informacje dotyczące dawnej kultury i obyczajów polskiej szlachty.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj obława w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę O

zobacz pełną listę haseł

odkapturzyć

zdjąć kaptur z głowy ptaka łowczego.

oszczepnik

dawniej myśliwy polujący z oszczepem.

ohar, ohar (Tadorna tadorna L.)

ptak łowny łączący cechy g(si i kaczek, należący do blaszkodziobych. Długość ok. 56 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 96 cm, ciężar do 1000 g. Upierzenie czarno-białe, na skrzydłach (...)

oskrzydlić

postrzelić ptaka w skrzydło uniemożliwiając mu dalszy lot.

odbezpieczyć

o broni myśliwskiej: wyłączyć bezpiecznik.

oganiać

o jeleniu byku: obiegać chmarę w czasie rykowiska; zapobiega to oddalaniu się łań.

obciąć

1) o zwierzynie: ustalić za pomocą tropienia jej obecność w miocie;
2) o dzikach atakujących i raniących doskakujące do nich psy.

opolować

odbyć polowanie na części terenu.

osiadła

zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi,

ostatni kęs

tradycja wkładania strzelonej zwierzynie złomu z jedliny do pyska ( przed wręczeniem złomu myśliwemu).