Definicja hasła: oszczep
- oszczep
biała broń myśliwska używana od najdawniejszych czasów do pocz. XIX w. Składa się z grubego drzewca (dł. 2-2,5 m) i szerokiego, płaskiego, wydłużonego grotu o liściastym kształcie z poprze lub hakiem. Drzewce owijano zazwyczaj krzyżującymi się rzemykami i nabijano gwoździami, aby nie ślizgało się w ręce (zob. historia broni myśliwskiej).
Oszczep – broń myśliwska stosowana przez człowieka od najdawniejszych czasów aż do początków XIX wieku. Składała się z długiego drzewca (o długości 2-2,5 m) oraz szerokiego, płaskiego, wydłużonego grotu o kształcie liścia, zakończonego poprzecznym końcem lub hakiem. Drzewce oszczepa było zazwyczaj owijane krzyżującymi się rzemykami i nabijane gwoździami, aby zapobiec ślizganiu się w ręce użytkownika. Oszczepy były stosowane zarówno do polowań na zwierzęta duże, jak i małe.
Wraz z rozwojem broni palnej w XIV wieku zmniejszyło się znaczenie oszczepów w polowaniach. Wynalezienie broni palnej przyczyniło się do stopniowego wycofywania oszczepów z użycia oraz wzrostu popularności broni palnej w celach myśliwskich.
Oszczepy stanowiły istotny etap rozwoju broni myśliwskiej, a ich rola w historii myślistwa była niezwykle istotna. Dzięki nim ludzie mogli zdobywać pożywienie dla siebie i swoich rodzin, pozwalając na przetrwanie i rozwój społeczności łowieckich przez wieki.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj oszczep w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę O
- objezdnik
inaczej dojetdżacz.
- obkładanie, obkładanie, okładanie -
przeszukiwanie pola przez psa myśliwskiego w celu znalezienia i wystawienia (legawce) lub wypłoszenia (płochacze) ptactwa.
- odbić
odłączyć się od stada,
- odkapturzyć
zdjąć kaptur z głowy ptaka łowczego.
- okręg łowiecki
jednostka administracyjna Polskiego Związku Łowieckiego.
- osacznik
staropolska nazwa naganiacza.
- obława
w dawnej Polsce duża (nawet ponad 1000) liczba naganiaczy podczas polowań.
- opalone
o brązowym zabarwieniu oręża dzika lub haków jelenia.
- odbita
sztuka odpędzana od stada.