Internetowy Słownik Łowiecki

Piżmak (Ondatra zibethicus) - gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych (Cricetidae), pierwotnie spotykany w Ameryce Północnej. W 1905 roku został sprowadzony do Europy, w tym do Czech, skąd rozprzestrzenił się na inne obszary kontynentu, włączając w to Polskę. Dorosłe osobniki piżmaka cechują się długością ciała wynoszącą od 260 do 400 mm, długością ogona wynoszącą od 180 do 280 mm oraz wagą mieszczącą się w przedziale od 700 do 1600 g.

Gatunek ten charakteryzuje się ciemnobrunatnym grzbietem oraz popielatym spodem ciała z rudawym odcieniem. Jego ogon jest bocznie spłaszczony. Piżmaki zamieszkują głównie brzegi zarówno wolno płynących, jak i stojących zbiorników wodnych. Prowadzą aktywny tryb życia i są znane ze swojej zdolności do szybkiej reprodukcji – od maja do września mogą wydać na świat trzy do czterech miotów liczących od sześciu do ośmiu młodych. Okres ciąży u samic trwa 22 dni.

Żywią się głównie roślinami wodnymi i szuwarowymi, stanowiąc istotny składnik ekosystemu wodnego. Ich skóry są cenione przez przemysł futrzarski, co sprawia, że piżmaki są przedmiotem polowań. Dzięki efektywnemu dostosowaniu się do różnorodnych środowisk naturalnych oraz niepozornej aparycji należy również do zwierząt łownych, stanowiąc cel polowań kłusowniczych i legalnego lowiectwa łowieckiego.