Definicja hasła: sietnik
- sietnik
w dawnej Polsce członek służby łowieckiej, mający nadzór nad sieciami.
Sietnik to ważny członek służby łowieckiej w dawnej Polsce odpowiedzialny za nadzór nad sieciami łowieckimi. Jego głównym zadaniem było sprawdzanie, ustawianie i naprawa sieci przed oraz po polowaniu, aby zapewnić ich skuteczność. Sietnik był także odpowiedzialny za monitorowanie przebiegu polowań, dbanie o porządek i przestrzeganie limitów pozyskiwanej zwierzyny przez myśliwych. Ponadto, miał obowiązek rejestrowania informacji o pozyskanej zwierzynie do księgi myśliwskiej, która służyła do kontroli ilości dzikich zwierząt w danym regionie.
Niektóre z obowiązków sietnika obejmowały również zapewnienie właściwego rozmieszczenia sieci łowieckich oraz ich przygotowanie przed polowaniami. Sietnik musiał także być czujny na ewentualne uszkodzenia lub zerwane sieci podczas polowania i natychmiastowe reagowanie poprzez naprawę lub wymianę na nowe egzemplarze. Jego działania miały bezpośredni wpływ na sukces polowań oraz zapewnienie zrównoważonego użytkowania zasobów naturalnych.
Wówczas sietnik pełnił istotną funkcję w organizacji polowań i zarządzaniu zasobami dzikiej zwierzyny, a jego praca miała kluczowe znaczenie dla zachowania równowagi ekosystemu oraz zachowania zdrowej populacji dzikich zwierząt. Dzięki jego działaniom kontrolowano liczbę pozyskiwanej zwierzyny i zapewniano trwałość tradycyjnych metod łowieckich.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj sietnik w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- składanie się
czynność polegająca na włożeniu stopki broni w dołek strzelecki i naprowadzeniu przyrządów celowniczych na cel.
- sidło
pętla służąca kłusownikowi do łapania ptaków.
- stanowisko
miejsce, na którym myśliwy oczekuje spotkania ze zwierzyną.
- strażnik łowiecki
pracownik łowiecki (etatowy lub społeczny) sprawujący obowiązki wchodzące w zakres ochrony łowiska. Do obowiązków strażnika należy m.in. pilnowanie łowiska przed kłusownikami, (...)
- siekaniec
dawniej używane drobne kawałki posiekanego ołowiu zamiast śrutu.
- sznurować
o wilkach i lisach: posuwać się po linii prostej; pozostawiany trop nazywamy sznurem.
- stójka
zatrzymanie się psa legawego w charakterystycznej pozie (z podniesioną przednią łapą) przed zwietrzoną zwierzyną.
- sekundowanie
naśladowanie przez wyżla drugiego ligowca, który zwietrzywszy zwierzynę wystawia ją.
- śrut
ołowiane kulki o średnicy 2-4,5 mm, stanowiące pocisk naboju do broni śrutowej (zob. Amunicja myśliwska). Śrut numerujemy od nr (...)