Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: sroka

sroka, sroka (pica pica)

ptak z rodziny krukowatych o czarno-białym upierzeniu i długim czarnym ogonie. Jest poważnym szkodnikiem w miejscach, gdzie występuje zwierzyna drobna; wiosną żywi się m.in. jajami, pisklętami, a nawet atakuje małe zające. Sroki wolno strzelać cały rok.

Sroka (Pica pica) - ptak z rodziny krukowatych, charakteryzujący się czarno-białym upierzeniem, długim i wyraźnie widocznym czarnym ogonem oraz szarymi skrzydłami. Sroki występują na obszarze całej Europy, gdzie zamieszkują zróżnicowane środowiska, od terenów zurbanizowanych po pola czy tereny leśne. Są to ptaki społeczne, żyjące w stadach i zdolne do silnej interakcji społecznej.

W kontekście łowieckim sroki są uznawane za poważnych szkodników w miejscach występowania zwierzyny drobnej. W okresie wiosennym żerują głównie na jajach i pisklętach innych ptaków oraz mogą atakować małe ssaki, takie jak zające. Ze względu na swą zdolność do adaptacji do różnorodnych warunków środowiskowych oraz wykazanej inteligencji, sroki znajdują się pod ochroną praw łowieckich jako gatunek łowny, ale podlegają pewnym regulacjom dotyczącym możliwości polowań na nie.

Srok można strzelać przez cały rok, jednakże istnieją ograniczenia co do sposobu odstrzału i minimalnego wieku sztuki łownej. Polowania na sroki reglamentowane są przepisami prawnymi dotyczącymi ochrony i gospodarki łowieckiej, co nakłada na myśliwych obowiązek przestrzegania ustalonych norm prawnych oraz etycznych standardów polowań.

Warto również zwrócić uwagę, że choć sroki są uważane za szkodniki ze względu na swoje zachowania drapieżne wobec innych gatunków zwierząt, to pełnią również funkcje ekologiczne, np. eliminując chore osobniki z populacji innych ptaków lub oczyszczając teren ze szczątków padliny. Ich istnienie wpisuje się w naturalną dynamikę ekosystemu leśnego oraz otwartego krajobrazu.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj sroka w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

spaniele

grupa ras psów myśliwskich, z których w Polsce spotykamy cocker spaniela i Springer spaniela. Używane są jako płochacze, zarówno w suchych krzakach jak i w szuwarach, lub jako psy (...)

szronowe

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku tropienia zwierzyny po białej stopie.

sokołowe

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego polegający na obowiązku pilnowania gniazd sokołów założonych na danym terenie.

skrom

tłuszcz zająca i królika.

skrzydła

1) flanki: krańcowe stanowiska na linii myśliwych, często ustawiane do niej pod kątem prostym;
2) przednie kończyny ptaków.

sokolnik

1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.

siodło

charakterystyczna dla samców muflona biała plama po obu stronach grzbietu w okolicy ostatnich żeber.

strychulec

krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego.

Sellier and Bellot

czechosłowacka fabryka amunicji myśliwskiej. W Polsce dużym powodzeniem cieszyła się amunicja kulowa tej fabryki.

szczwacz

członek dawnej książęcej służby łowieckiej, układacz chartów i ogarów.