Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: stanowisko myśliwskie stałe

stanowisko myśliwskie stałe

specjalnie przygotowane miejsce oczekiwania na zwierzynę, np. kosz, ambona, czatownia itp.

Stanowisko myśliwskie stałe to specjalnie przygotowane miejsce, w którym myśliwi oczekują na zwierzynę łowną. Jest to zazwyczaj konstrukcja wybudowana z drewna lub metalu, zapewniająca myśliwemu wygodne i skryte miejsce do obserwacji zwierzyny. Do najpopularniejszych rodzajów stanowisk myśliwskich stałych należą kosze, ambony i czatownie. Kosz jest prostą konstrukcją, często umieszczaną na ziemi lub przytwierdzaną do drzewa, wyposażoną w siedzenia oraz schowki na broń i amunicję. Ambona przypomina kosz, lecz jest zwykle większa i bardziej trwała, umożliwiając obserwację z większej wysokości, np. z drzewa czy skarpy. Z kolei czatownia to bardziej zaawansowany rodzaj stanowiska, zbudowany w formie budynku posiadającego okna i drzwi, które umożliwiają subtelne obserwowanie zwierzyny bez ryzyka spłoszenia jej.

Podstawowym celem stanowiska myśliwskiego stałego jest umożliwienie myśliwemu wygodnego i niespotykanego przez zwierzynę miejsca do obserwacji oraz oczekiwania na jej pojawienie się w odpowiednim czasie i miejscu. Stanowisko to ma również za zadanie minimalizować ryzyko spłoszenia zwierzęcia w momencie oddania strzału. Jest to więc kluczowy element strategiczny polowania, umożliwiający kontrolowanie terenu łowieckiego oraz sprawną realizację celu łowieckiego.

Warto podkreślić także fakt, że miejsca takie jak stanowiska myśliwskie stałe są budowane w sposób świadomy tak, aby minimalizować negatywny wpływ na środowisko naturalne oraz respektować prawidłowości cyklu życia dzikich zwierząt. Dzięki temu są one integralną częścią polowania prowadzonego z poszanowaniem dla natury oraz troską o zachowanie równowagi ekosystemów leśnych.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj stanowisko myśliwskie stałe w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

sarna, sarna (Capreolus capreolus L.)

gatunek łowny z rodziny jeleniowatych z rzędu parzystokopytnych. Długość ciała 95-136 cm, wysokość barkowa 65-90 cm, dł. ogona 2-3,5 cm, ciężar 15- 30 kg. Ubarwienie latem rude, zimą (...)

składność broni

zaleta broni, która zależy od dopasowania jej do budowy anatomicznej myśliwego (zob. dopasowywanie broni).

ściągać

o wyżle: powoli dochodzić do zwietrzonej zwierzyny.

szronowe

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku tropienia zwierzyny po białej stopie.

sroka, sroka (pica pica)

ptak z rodziny krukowatych o czarno-białym upierzeniu i długim czarnym ogonie. Jest poważnym szkodnikiem w miejscach, gdzie występuje zwierzyna drobna; wiosną żywi się m.in. jajami, (...)

skłusować

pozyskać nielegalnie zwierzynę.

strąbić

zwołać myśliwych za pomocą trąbki myśliwskiej na zbiórkę.

szczwacz

członek dawnej książęcej służby łowieckiej, układacz chartów i ogarów.

szarawary

długie kosmate kłaki, obrastające uda ssaków drapieżnych.

skałka

ostry kawałek krzemienia do krzesania iskier w broni skałkowej.