Definicja hasła: szczuć
- szczuć
gonić zwierzę chartami w polu.
Szczuć to jedna z metod polowania, polegająca na gonięciu zwierząt, głównie zajęcy, saren, jeleni czy dzików, za pomocą chartów w terenie otwartym, takim jak pola, łąki czy wrzosowiska. W trakcie szczucia psy pracują pod okiem myśliwego lub specjalnego przewodnika, który kieruje ich działaniami podczas polowania. Psy są wykorzystywane ze względu na swoje cechy takie jak szybkość, zwinność oraz instynkt polowania i chwytania zwierząt łownych.
Podczas szczucia myśliwi często współpracują ze sobą, aby skutecznie opanować obszar polowania i zapewnić bezpieczeństwo oraz profesjonalizm w działaniu. Rozważna organizacja szczucia oraz odpowiednie przygotowanie psów są kluczowe dla powodzenia całej akcji łowieckiej. Należy również pamiętać o przestrzeganiu zasad etyki łowieckiej oraz szacunku do zwierząt łownych.
Szczucie jest niezwykle starym sposobem polowania, sięgającym czasów starożytnych, gdy ludzie wykorzystywali psy do zbierania pokarmu. Współcześnie jest to metoda stosowana głównie w celach rekreacyjnych i sportowych oraz w ramach hodowli chartów.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj szczuć w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- spaniele
grupa ras psów myśliwskich, z których w Polsce spotykamy cocker spaniela i Springer spaniela. Używane są jako płochacze, zarówno w suchych krzakach jak i w szuwarach, lub jako psy (...)
- sprężyna powrotna
mechanizm w samoczynnej broni myśliwskiej, powodujący po strzale ruch części zamka ku przodowi w celu wprowadzenia naboju do komory nabojowej i zaryglowania zamka.
- sidło
pętla służąca kłusownikowi do łapania ptaków.
- sznur
trop wilka lub lisa.
- skarmiać
zużywać paszę do karmienia zwierzyny.
- siodło
charakterystyczna dla samców muflona biała plama po obu stronach grzbietu w okolicy ostatnich żeber.
- selekcjoner
myśliwy, który po stażu i zdaniu egzaminu selekcjonerskiego posiada uprawnienia do wykonywania odstrzału selekcyjnego.
- stękać
o byku łosia i jelenia: wydawać głos zbliżony do stękania (w okresie godowym).
- skałkówka
dawna broń myśliwska, w której kurek był zaopatrzony w skałką, później zastąpiony pistonem.