Definicja hasła: trychina
- trychina
włosień kręty niebezpieczny pasożyt ssaków leśnych oraz człowieka. Człowiek zaraża się zwykle przez zjedzenie chorego (nie badanego) mięsa z dzika.
Trychina to pasożyt z gromady nicieni, którego nazwa naukowa to Trichinella spiralis. Jest to mały organizm o długości od 0,5 do 2 mm, który atakuje mięśnie dzikich zwierząt, takich jak dziki, jelenie i sarny. Trychina może przenosić się z jednego zwierzęcia na drugie przez spożywanie chorego mięsa lub poprzez bezpośredni kontakt ze skórą. Człowiek zaraża się najczęściej przez spożycie niedogotowanego mięsa zakażonego trychinami.
Pasożyt ten może wywołać u ludzi poważne problemy zdrowotne, które nazywane są trychinozą. Objawy choroby mogą obejmować gorączkę, bóle mięśni i stawów, biegunkę oraz wymioty. W przypadkach ciężkich zachorowań mogą wystąpić poważne uszkodzenia narządów, takie jak nerki, wątroba czy mózg, a nawet śmierć.
Aby uniknąć ryzyka zakażenia trychinami, ważne jest spożywanie mięsa tylko z legalnych źródeł i regularnie poddawanie go badaniom laboratoryjnym. Dodatkowo należy zapewnić odpowiednie przygotowanie mięsa przed spożyciem poprzez dokładne ugotowanie lub upieczenie. Osoby podejrzewające zakażenie lub wykazujące objawy choroby trychinozy powinny niezwłocznie skonsultować się z lekarzem w celu rozpoczęcia odpowiedniego leczenia.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj trychina w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę T
- trychinoskop
przyrząd służący iący do badania mięsa na obecność włośni (trychin).
- tuszka
ciało upolowanej zwierzyny drobnej
- trzeszcze, trzeszcze, bałuchy, blaski
oczy zająca.
- trzymać
o psach: osaczyć zwierzynę.
- tarcza
sztuczny cel, do którego strzelamy na strzelnicy w ramach treningu lub sprawdzenia broni; może być nieruchoma (zwykła lub sylwetkowa, np. rogacz) oraz ruchoma (zając, dzik).
- trzewik
nakładka na kolbę (stopkę) broni myśliwskiej, używana w celu przedłużenia jej bądź też do zamortyzowania odrzutu.
- tur, tur (Bos primigenius)
wymarły gatunek z rodziny pustorożców. Ostatni przedstawiciel tej królewskiej zwierzyny łownej padł w Puszczy Jaktorowskiej w 1627 r.
- trop wyjściowy
trop prowadzący na zewnątrz tropionego rejonu.
- tyka
główna część poroża jeleniowatych, z której wyrastają odnogi.