Definicja hasła: warczeć
- warczeć
o rysiach wydających głos w czasie cieczki.
Warczeć – termin używany w kontekście zachowań rysiów podczas okresu godowego. Okres ten nazywany jest cieczką lub rui u samic. Podczas tego czasu rysie mogą wydawać charakterystyczne dźwięki, które można opisać jako warczenie. Jest to specyficzny dźwięk o niskiej częstotliwości, który samce rysi wydają, aby przyciągnąć samice i zaprezentować swoją siłę innym rywalom.
Warczeć jest jednym z elementów zachowań godowych zwierząt łownych, które odgrywa istotną rolę w procesie rozmnażania. Dźwięk ten ma za zadanie zasygnalizować obecność i możliwości samca oraz zapewnić mu dominującą pozycję w hierarchii społecznej w celu skutecznego rozrodu.
Warczeć występuje typowo u rysi, które są drapieżnikami i prowadzą osiadły tryb życia. Dźwięk ten może być słyszalny w określonych porach roku, kiedy zachodzą procesy związane z godowaniem i rozmnażaniem.
Warczeć jest więc szeregiem dźwięków emitowanych przez rysie w okresie godowym, mających na celu przyciągnięcie partnera płciowego oraz ustanowienie dominującej pozycji w hierarchii społecznej. Stanowi istotny element zachowań godowych tych drapieżników i odgrywa kluczową rolę w kontekście kontynuacji gatunku.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj warczeć w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wabidło
urządzenie służące do wabienia ptaka łowczego na rękawicę; wykonane jest z drewna obszytego materacykiem z tkaniny oraz ma przymocowane skrzydła, najczęściej gołębia.
- wykot
wydawanie na świat młodych przez sarny, muflony, kozice, zające i króliki.
- wąsy
kępki długich piór sterczących po obu stronach dzioba koguta dropia.
- wędrowny
1) o zwierzynie zmieniającej często miejsce pobytu;
2) O ptactwie odlatującym w jesieni na południe, a powracającym wiosną.
- wjechać
o psie norowcu, lisie, borsuku, jenocie i króliku: wejść do nory.
- wyżeł niemiecki krótkowłosy
pies myśliwski o wysokości ok. 60 cm, silnej budowy, wywodzący się z krzyżówki pointera z dawnym wyilem niemieckim. Sierść krótka, umaszczenie brązowe lub brudnopopielate w cętki i (...)
- wybębniać kunę
wypłaszać kunę z dziupli przez opukiwanie pnia drzewa kijem.
- worek
woreczek na śrut noszony przez myśliwych w epoce broni skałkowej.
- włosień kręty
zob. trychina.
- wtok
wgłębienie w metalowej łusce nabojów do broni kulowej powtarzalnej, w które wchodzi pazur wyciągu i wyrzuca łuskę. Brak litery R na łusce oznacza nabój z wtokiem, np. 7 X 64.