Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: wycieranie poroża

wycieranie poroża

ścieranie przez jeleniowate scypułu z wykształconego już poroża.

Wycieranie poroża – proces, w którym jeleniowate (głównie jelenie, sarny, daniele) ścierają swój dotychczasowy rozwinięty poroż. Jest to naturalny proces zachodzący cyklicznie u samców tych gatunków w celu utrzymania poroża w dobrej kondycji poprzez pozbycie się starego, uszkodzonego zestawu rogów i/lub szczecin. Wycieranie może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, a czas jego trwania jest zależny od gatunku oraz wieku zwierzęcia. Poroże jeleniowatych składa się z rogów (lub rogu) oraz szczecin; rogi są twarde i zbudowane z keratyny, natomiast szczeciny są miękkie i składają się z mieszanki włosów i łoju.

Proces wycierania poroża polega na ścieraniu starego oraz uszkodzonego poroża rogów oraz szczecin celem umożliwienia wzrostu nowego. Zwierzęta te mogą wykorzystywać różnorodne twarde powierzchnie, takie jak drzewa lub inne obiekty terenowe, aby usunąć stare oraz uszkodzone części poroża. W wyniku tego procesu powstaje nowe poroże, które jest bardziej elastyczne i lepiej chroni przed urazami niż jego poprzednik.

W kontekście myślistwa wycieranie poroża ma istotne znaczenie. Starsze i bardziej uszkodzone poroże zmniejsza szanse sukcesu polowania dla myśliwych, a atrakcyjność nowego poroża dla samic może przyczynić się do większej sukcesji rozrodczej populacji. Dlatego też kontrolowany odstrzał zwierzyny w oparciu o wiedzę o cyklu życiowym i behawioralnym gatunku oraz uwzględniający momenty wycierania poroży stanowi integralną część etyki polowania.

Wnioskując, proces wycierania poroża jest kluczowym elementem biologicznym i zarazem łowieckim dla jeleniowatych gatunków zwierzyny łownej, mającym wpływ na ich kondycję fizyczną oraz dynamikę populacyjną.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wycieranie poroża w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

wilczy dół

stosowana do końca XIX w. pułapka na wilki.

wilk, wilk (Canis lupus L.)

gatunek z rodziny psów, długość ciała około 100-150 cm, ogona 30-50 cm, ciężar ciała 30-60 kg, ubarwienie płowe, czerniawe na grzbiecie, pierś, brzuch oraz wewnętrzna strona nóg (...)

wilczek

młody wilk.

wystawiać

o wyżle: wskazywać zwietrzoną zwierzynę (zob. stójka).

wielotykowość

rogacz lub byk mający poroże o większej niż dwie liczbie tyk.

wykot

wydawanie na świat młodych przez sarny, muflony, kozice, zające i króliki.

wżery, wżery, rak

wgłębienia w przewodzie lufy powstałe wskutek działania rdzy i resztek spalonego prochu oraz materiałów inicjujących ze spłonki.

wypalić

wystrzelić.

wieczny ósmak

jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka.

wypychanie zwierząt

1) wypędzanie zwierzyny lub ptactwa z zarośli przez psa myśliwskiego;
2) preparowanie trofeów, polegające na wypełnianiu skóry i modelowaniu postaci całego zwierzęcia lub ptaka.