Internetowy Słownik Łowiecki

Łowczy nadworny był najwyższym urzędnikiem łowieckim w feudalnej Polsce. Jego głównym zadaniem było kierowanie administracją łowisk książęcych, a także towarzyszenie księciu na łowach. Był on odpowiedzialny za wszelkie sprawy związane z polowaniem, w tym za przygotowanie i organizację polowań, a także za utrzymanie porządku na łowiskach.

Łowczy nadworny miał również obowiązek dbać o dobre stosunki między księciem a jego poddanymi. Musiał on monitorować i egzekwować przestrzeganie prawa łowieckiego, a także ustalać wysokość opłat za polowania. Ponadto miał on obowiązek dbać o dobre stosunki między księciem a jego sąsiadami, aby uniknąć sporów i konfliktów.

Łowczy nadworny był również odpowiedzialny za przechowywanie i utrzymywanie broni łowieckiej oraz innych narzędzi potrzebnych do polowań. Musiał on również dbać o to, aby wszelkie polowania odbywały się zgodnie z obowiązującymi przepisami i regulacjami.

Jego kompetencje obejmowały także wydawanie pozwoleń na polowania oraz ustalanie cen skupu dzikiej zwierzyny. Jako naczelny urzędnik łowiecki miał duże znaczenie dla gospodarki łowieckiej w feudalnej Polsce i odgrywał istotną rolę we wspieraniu władzy książęcej w dziedzinie łowiectwa.

Podsumowując, Łowczy nadworny pełnił kluczowe funkcje zarządcze oraz reprezentacyjne w sferze łowiectwa feudalnej Polski, zapewniając sprawną organizację polowań oraz utrzymanie porządku na łowiskach książęcych.