Internetowy Słownik Łowiecki

Łowiectwo ptaszę to tradycyjna forma polowania, wywodząca się z dawnych czasów, popularna wśród drobnej szlachty i chłopstwa, któremu często przyznawano specjalne przywileje pozwalające uprawiać tę formę łowiectwa. Polegało ono na polowaniu na ptaki za pomocą sieci, sidła, samołówek i innych narzędzi. Sieci były najczęściej stosowanym narzędziem do łowienia ptaków i mogły być ustawiane w różnych miejscach, w zależności od preferencji łowców oraz rodzaju ptaków, które chcieli złapać. Często również sieci były zakładane wokół drzew i krzewów dla złapania ptaków latających nisko nad ziemią.

Sidła stanowiły kolejną metodę łapania ptaków, często umieszczane na drzewach lub krzewach tak skonstruowane, aby ptaki mogły wejść do środka, a następnie nie mogły się już wydostać. Samołówki natomiast to innego rodzaju narzędzia używane do polowania na ptaki. Składały się one z drewnianego koła obracanego przez końskie lub ludzkie mięśnie, które generowało hałas przyciągający ptaki. Następnie zwierzęta te były zatrzymywane przez siatkę znajdującą się na końcu samołówki.

Obecnie staropolskie określenie "łowiectwo ptaszę" jest nadal popularne w Polsce i stanowi tradycyjną formę polowania cenioną i chronioną zarówno przez społeczeństwo, jak i instytucje państwowe. Ta forma polowania jest wielce uznawana jako element dziedzictwa kulturowego oraz naturalnego krajobrazu Polski.