Definicja hasła: trojak
- trojak
zob. trójlufka.
Trojak to rodzaj broni myśliwskiej, znanej również pod nazwą trójlufka. Jest to broń myśliwska, charakteryzująca się trzema lufami, zazwyczaj dwoma gładkimi oraz jedną gwintowaną. Ten rodzaj broni jest produkowany głównie w układzie, gdzie dwie lufy są gładkie, a trzecia jest gwintowana. Zastosowanie takiego układu luf zapewnia wszechstronność i elastyczność w polowaniach, umożliwiając skuteczne strzelanie do różnych rodzajów zwierzyny.
Trojak jest ceniony przez myśliwych za możliwość wyboru odpowiedniego rodzaju amunicji do specyficznych warunków łowieckich. Dzięki różnym rodzajom luf umożliwiającym strzelanie zarówno kulami, jak i śrutem, broń ta sprawdza się zarówno podczas polowań na dużą zwierzynę, jak i ptactwo.
Zastosowanie trzech luf w broni myśliwskiej pozwala również na szybkie dostosowanie do zmieniających się warunków w terenie łowieckim oraz różnorodności zwierząt łownych. Trojak stanowi więc praktyczne narzędzie dla myśliwego, umożliwiające efektywną adaptację do sytuacji w terenie.
Warto zauważyć, że konstrukcja trojaka obejmuje specjalny mechanizm połączenia luf ze spustem oraz system przeładowania, co wymaga precyzji wykonania i dbałości o regularne konserwacje. Dzięki temu prawidłowo działający trojak zapewnia nie tylko skuteczność w polowaniach, ale także bezpieczeństwo użytkowania.
Choć trojak cieszy się pewną popularnością wśród miłośników łowiectwa, ze względu na swoją specyficzną budowę i złożoność konstrukcji może być bardziej wymagający w obsłudze niż tradycyjna broń myśliwska. Dlatego też jego właściwe użytkowanie wymaga od myśliwego odpowiedniej wiedzy technicznej i praktyki.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj trojak w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę T
- tropienie
1) śledzenie zwierzyny po tropach;
2) postrzałka: dochodzenie zwierzyny po sfarbowanym tropie.
- trop
odciski nóg zwierzęcych pozostawione na ziemi lub śniegu. Pozwalają myśliwym określić gatunek, orientacyjnie ciężar i płeć, często też czas i kierunek wędrówki zwierzyny.
- tokowik
ptak, który pierwszy odzywa się na tokowisku. Nie wolno go strzelać, gdyż można rozbić całe tokowisko.
- tyka
główna część poroża jeleniowatych, z której wyrastają odnogi.
- turzyca
1) sierść zająca i królika;
2) zbiorowa nazwa zajęcy i królików.
- tur, tur (Bos primigenius)
wymarły gatunek z rodziny pustorożców. Ostatni przedstawiciel tej królewskiej zwierzyny łownej padł w Puszczy Jaktorowskiej w 1627 r.
- troki
rzemienne lub sznurowe pętle do noszenia ubitych ptaków na polowaniach.
- tama bobrowa
grobla zrobiona przez bobry w poprzek płynącej rzeki.
- trafić
ubić zwierzynę celnym strzałem.
- trop wejściowy
trop prowadzący w głąb tropionego rejonu.