Definicja hasła: dobijanie
- dobijanie
zadanie śmiertelnego ciosu rannej zwierzynie. Dobijać postrzałka należy w sposób humanitarny. Grubego zwierza dobijamy wyłącznie strzałem (płową zwierzynę w kark, czarną za uchem).
Dobijanie jest czynnością wykonywaną przez myśliwego mającą na celu uśmiercenie zwierzęcia ranionego podczas polowania. Jest to procedura wymagająca dużej odpowiedzialności i doświadczenia, ponieważ jej celem jest zminimalizowanie cierpienia zwierzęcia. Dobijanie postrzałka powinno być dokonywane w sposób humanitarny, co oznacza szybkie i bezbolesne uśmiercenie zwierzęcia. Najlepszym sposobem jest wykonanie strzału w głowę, jednak gdy to nie jest możliwe, można oddać strzał w kark lub za uchem zwierzęcia.
W przypadku grubego zwierza dobijanie powinno następować wyłącznie strzałem, ponieważ trafienie w serce lub płuca może spowodować długotrwałe cierpienie. W odniesieniu do płowej zwierzyny rekomendowane jest dobijanie strzałem w kark, natomiast w przypadku czarnej - za uchem. Dobijanie stanowi istotny element łowiectwa i musi być traktowane z należytym szacunkiem oraz odpowiedzialnością. Myśliwy musi stale mieć na uwadze dobrostan zwierząt oraz dążyć do ograniczenia ich cierpienia do absolutnego minimum.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj dobijanie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę D
- dojeżdżacz, dojeżdżacz, objezdnik
menerfory chartów lub gończych, kierujący nimi podczas polowań par force.
- dziesiątak
jeleń byk noszący wieniec o pięciu odnogach na każdej tyce (regularny) lub na jednej z tyk (nieregularny).
- dublet
ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi, bezpośrednimi strzałami przez jednego myśliwego.
- drozd paszkot
inaczej paszkot.
- drozd kwiczoł
inaczej kwiczoł.
- doprowadzać
o psie myśliwskim: doprowadzać myśliwego do zwierzyny lub do postrzałka.
- do puli
(polowanie do puli) polowanie zbiorowe, po którym każdy jego uczestnik otrzymuje jednakową ilość zwierzyny, bez względu na to, ile sztuk sam upolował. Zazwyczaj dotyczy polowania na (...)
- dwudwudziestak
jeleń byk noszący wieniec mający po jedenaście odnóg na każdej - tyce (regularny) lub na jednej z tyk (nieregularny).
- degeneracja
tracenie przez zwierzę cech właściwych normalnie rozwiniętemu osobnikowi danego gatunku.