Definicja hasła: dołowanie
- dołowanie
umieszczanie strzałów poniżej miejsca celowania
Dołowanie to technika strzelania, która polega na umieszczaniu strzałów poniżej miejsca celowania. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy cel jest zbyt wysoko lub zbyt daleko, aby można było go trafić. Technika ta polega na tym, że strzelec musi wyobrazić sobie linię, która będzie prowadzić pocisk do celu. Następnie strzelec musi obliczyć odległość między linią a celem i ustawić swoje cele tak, aby pocisk spadł na cel.
Dołowanie jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy cel jest zbyt wysoko lub zbyt daleko, aby można było go trafić. W takich przypadkach strzelec musi obliczyć odległość między linią a celem i ustawić swoje cele tak, aby pocisk spadł na cel. Dołowanie jest również przydatne w sytuacjach, gdy cel jest zbyt blisko lub zbyt nisko, aby można było go trafić. W takich przypadkach strzelec musi obliczyć odległość między linią a celem i ustawić swoje cele tak, aby pocisk leciał nad celem.
Dołowanie jest techniką strzelania, która wymaga dużej precyzji i dokładności. Strzelec musi dokonać szeregu obliczeń i ustawić swoje cele tak, aby pocisk trafił docelowo. Technika ta może być trudna do opanowania dla osób bez doświadczenia w strzelaniu i wymaga czasu i praktyki, aby osiągnąć doskonałość.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj dołowanie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę D
- dosiedzieć
o ptactwie nie uciekającym, które pozwoliło myśliwemu zbliżyć się do niego na odległość strzału.
- dziczek
mały dzik (warchlak).
- drozd kwiczoł
inaczej kwiczoł.
- dojść postrzałka
odszukać ranną, postrzeloną zwierzynę.
- degeneracja osobnicza
degeneracja spowodowana przez czynniki środowiskowe (niedziedziczna).
- dziwocza
dawna sieć myśliwska.
- drapieżnik
zwierzę żywiące się mięsem zabijanych przez siebie innych zwierząt.
- duszehubka
bardzo wąskie czółno używane do polowań na kaczki.
- drapieżne ssaki, drapieżne ssaki (Carnivora)
rząd ssaków obejmujący około 270 gatunków (w Polsce 13), o uzębieniu przystosowanym do cięcia i rozrywania zabijanych przez siebie zwierząt, nogach zaopatrzonych w silne pazury, np. wilki, (...)
- dźwięk główny
inaczej korkowanie.