Definicja hasła: dociąganie
- dociąganie
posuwanie się wyżła w ślad za wyciekającymi kuropatwami łub bażantami.
Dociąganie jest techniką łowiecką, polegającą na posuwaniu się wyżła w ślad za wyciekającymi kuropatwami lub bażantami. Jest to metoda wykorzystywana przez myśliwych do ułatwienia polowania na te ptaki. Wyżeł, wyszkolony do szukania i tropienia ptaków, ma za zadanie dociągnąć je do myśliwego. Ta technika wymaga od myśliwego i jego psa dużej precyzji i cierpliwości. Aby osiągnąć sukces w dociąganiu ptaków, myśliwy musi zachować ciszę oraz spokój, by nie spłoszyć zwierzyny.
Jest istotne, że myśliwy zna swojego psa i potrafi go właściwie poprowadzić, aby osiągnąć pożądany rezultat. Wymaga to również rozwiniętych umiejętności obserwacji oraz znajomości terenu polowania, aby zlokalizować i określić pozycję ptaków. Myśliwy powinien kierować swojego psa tak, aby ten dociągnął ptaki bez spłoszenia ich. Należy prowadzić wyżła powoli i ostrożnie, aby nie wystraszyć zwierzyny.
Podczas wykonywania tej techniki należy unikać hałasu oraz innych czynników mogących spłoszyć ptaki. Dobra znajomość terenu oraz umiejętność prowadzenia psa są kluczowe dla efektywnego dociągania ptaków bez ich spłoszenia.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj dociąganie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę D
- drozdowate, drozdowate (Turdide)
rodzina z rzędu wróblowatych. Do drozdowatych należą dwa gatunki łowne: kwiczoł i paszkot.
- dociąganie
posuwanie się wyżła w ślad za wyciekającymi kuropatwami łub bażantami.
- dosiad
moment, w którym ptak łowczy chwyta i przytrzymuje szponami swoją ofiarę.
- drapieżnik
zwierzę żywiące się mięsem zabijanych przez siebie innych zwierząt.
- derkacz, chruściel derkacz, derkacz, chruściel derkacz (Crex crex L.)
ptak z rzędu chruścieli. Upierzenie brązowe z ciemniejszymi plamami na brzuchu, u samca pierś i szyja popielate. Długość ciała ok. 28 cm, rozpiętość skrzydeł 40-43 cm. Żyje na polach i (...)
- drapieżne ptaki, drapieżne ptaki (Falconiformes)
rząd ptaków obejmujący około 270 gatunków (w Polsce 34), o dziobie krótkim, hakowato zagiętym i palcach zaopatrzonych w szpony, np. orły, jastrzębie, sokoły. Żywią się pokarmem (...)
- dzik, dzik (Sus scrofa L.)
ssak z rodziny świniowatych. Długość ciała do 155 cm, wysokość barku do 120 cm, ciężar do 300 kg lub nawet więcej. Ubarwienie dz. wykazuje dużą zmienność w zależności od wieku i (...)
- dymorfizm sezonowy
zróżnicowanie szaty zewnętrznej osobnika w różnych porach roku, np. sama w okresie wiosenno-letnim ma suknię rdzawobrązową, a w zimie popielatoszarą.
- derkanie
głos wydawany przez derkacza.
- dukt leśny
niezadrzewiony pas dzielący las na jednostki podziału przestrzennego.