Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: duszehubka

duszehubka

bardzo wąskie czółno używane do polowań na kaczki.

Duszehubka to bardzo wąskie czółno o długości od 3 do 5 metrów, wykonane z drewna lub tworzywa sztucznego. Posiada szerokość około 0,5 metra i zazwyczaj jest wyposażona w silnik spalinowy lub elektryczny. Jest to jedna z najbardziej popularnych łodzi łowieckich, charakteryzująca się lekkością, zwrotnością i stabilnością, co umożliwia jej poruszanie się po powierzchni wody nawet w trudnych warunkach pogodowych. Dzięki bardzo niskiemu profilowi duszehubka może być ukryta pod powierzchnią wody, pozostając niewidoczną dla kaczek i innych ptaków wodnych.

Duszehubka jest wyjątkowo przydatna podczas polowań na kaczki ze względu na możliwość zbliżenia się do ptaków bez ryzyka ich spłoszenia. Dodatkowo, dzięki swojej konstrukcji oraz właściwościom manewrowym jest odpowiednia także do polowań na inne gatunki ptaków wodnych, takich jak gęsi czy perkozy. Dzięki temu duszehubka stanowi cenione narzędzie łowieckie dla myśliwych specjalizujących się w polowaniach na mokradłach i akwenach.

Duszehubka stanowi istotny element kultury łowieckiej, wpisując się zarówno w tradycję polowań na terenach wodnych, jak i nowoczesne techniki i strategie łowieckie. Jej konstrukcja oraz możliwości sprawiają, że jest cenionym środkiem transportu łowieckiego umożliwiającym skuteczne zbliżenie się do dzikiej zwierzyny bez zakłócania ich naturalnego zachowania.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj duszehubka w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę D

zobacz pełną listę haseł

dosiad

moment, w którym ptak łowczy chwyta i przytrzymuje szponami swoją ofiarę.

deptanie

u ptaków akt płciowy.

dojeżdżacz, dojeżdżacz, objezdnik

menerfory chartów lub gończych, kierujący nimi podczas polowań par force.

dodniówka

poranne polowanie.

drozd paszkot

inaczej paszkot.

darniak

kozioł sarny o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy.

dymorfizm płciowy

zróżnicowanie m.in. szaty zewnętrznej osobników różnej płci tego samego gatunku.

dokarmiać

w czasie zimy dostarczać zwierzynie dodatkowego pożywienia, np.: liściarkę, siano, żołędzie, kasztany, buraki, ziemniaki, poślad, sól itp.

dziczeć

o zwierzętach oswojonych, które ponownie zaczynają odczuwać lęk przed człowiekiem.

dociąganie

posuwanie się wyżła w ślad za wyciekającymi kuropatwami łub bażantami.