Definicja hasła: dyndować
- dyndować
o wilku, lisie, borsuku i jenocie: biec truchtem.
Dyndowanie jest szczególnym rodzajem biegu wykorzystywanym do polowania na dzikie zwierzęta, takie jak wilki, lisy, borsuki i jenoty. Jest to technika polegająca na truchcie, który charakteryzuje się szybkością i wytrzymałością. Jest to jeden z kluczowych elementów łowiectwa, umożliwiający myśliwemu dotarcie do miejsca, gdzie może obserwować lub upolować dzikie zwierzęta.
Dyndowanie jest szczególnie popularne wśród myśliwych polujących na wilki, lisy, borsuki i jenoty ze względu na ich szybkość, wytrzymałość oraz trudny do osiągnięcia charakter. Ponadto pozwala ono myśliwemu dotrzeć do bardziej ukrytych miejsc, w których często przebywają te dzikie zwierzęta.
Wykonanie tej techniki wymaga od myśliwego znacznej silnej fizycznej kondycji oraz cierpliwości. Musi on być w stanie utrzymać szybkie tempo przez dłuższy czas oraz zachować skupienie, aby uniknąć zakłócania dzikich zwierząt przed osiągnięciem celu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj dyndować w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę D
- dwururka
zob. dubeltówka.
- dziwer
falisty wzór na stali damasceńskiej. Dziwerem nazywano niekiedy stal damasceńską.
- dziedziczność
jedna z podstawowych właściwości wszystkich organizmów, polegająca na zdolności przekazywania potomstwu wszelkiego typu cech.
- darniak
kozioł sarny o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy.
- dopasowanie broni
dostosowanie kolby, jej długości, grubości i awantażu oraz ciężaru i kalibru broni do budowy anatomicznej myśliwego.
- dziwerówka
strzelba myśliwska o lufach wykonanych ze stali damasceńskiej.
- dokłuć
dobić kordelasem postrzałka zwierzyny grubej (w Polsce obecnie sposób zabroniony).
- dymorfizm sezonowy
zróżnicowanie szaty zewnętrznej osobnika w różnych porach roku, np. sama w okresie wiosenno-letnim ma suknię rdzawobrązową, a w zimie popielatoszarą.
- dwudziestak
jeleń byk noszący wieniec, mający po dziesięć odnóg na każdej tyce (regularny) lub na jednej z tyk (nieregularny).
- dziwok
ptak łowczy, który przed schwytaniem, przebywając na wolności, zaprawił się w samodzielnym zdobywaniu łupu (głuszec w okolicach Wisły).