Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: tarcza

tarcza

sztuczny cel, do którego strzelamy na strzelnicy w ramach treningu lub sprawdzenia broni; może być nieruchoma (zwykła lub sylwetkowa, np. rogacz) oraz ruchoma (zając, dzik).

Tarcza w kontekście myślistwa jest sztucznym celem używanym do treningu strzeleckiego. Tarcze służą do doskonalenia umiejętności celowania oraz precyzyjnego strzelania, co sprawia, że są istotnym elementem w szkoleniu myśliwych. Istnieją dwa główne rodzaje tarcz: nieruchome i ruchome. Tarcze nieruchome mogą przyjmować postać zwykłego krążka lub sylwetki rogacza; krążki mają zazwyczaj średnicę od 10 do 20 cm i są wykonane z tworzywa sztucznego lub metalu, podobnie jak sylwetki rogaczy. Z kolei tarcze ruchome mogą przedstawiać zająca lub dzika, zazwyczaj wykonane są one również z tworzywa sztucznego lub metalu i wyposażone w mechanizmy poruszające się po torach.

Trening z użyciem tarcz ma na celu doskonalenie umiejętności strzeleckich myśliwych, a także pozwalają na ocenę precyzji i celności broni. Tarcze nierzadko znajdują się na niedostępnych obszarach strzelnicy, co pozwala na realistyczne odzwierciedlenie warunków polowych. W przypadku tarcz ruchomych, takich jak zające czy dziki, ich poruszanie może być kontrolowane przez człowieka, ale istnieją również modele automatyczne posiadające własny system sterowania. Dzięki możliwościom manipulacji ruchem tarcz ruchomych, myśliwi mogą doskonalić celność i szybkość reakcji podczas polowań.

Podsumowując, tarcza stanowi fundamentalne narzędzie treningowe dla myśliwych, umożliwiające doskonalenie technik strzeleckich i sprawdzanie skuteczności broni w różnych warunkach terenowych oraz atmosferycznych.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj tarcza w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę T

zobacz pełną listę haseł

tchórek

inaczej fretka.

tarcza

sztuczny cel, do którego strzelamy na strzelnicy w ramach treningu lub sprawdzenia broni; może być nieruchoma (zwykła lub sylwetkowa, np. rogacz) oraz ruchoma (zając, dzik).

torba borsucza

worek ze skóry borsuka, dawniej często używany przez myśliwych.

tabun

duże stado dzikich gęsi lub kaczek.

trymowanie

sposób skracania sierści u terierów ostrowłosych, polegający na wyskubywaniu martwych włosów.

trojak

zob. trójlufka.

trzymać

o psach: osaczyć zwierzynę.

turzyca

1) sierść zająca i królika;
2) zbiorowa nazwa zajęcy i królików.

trzewik

nakładka na kolbę (stopkę) broni myśliwskiej, używana w celu przedłużenia jej bądź też do zamortyzowania odrzutu.

trychina

włosień kręty niebezpieczny pasożyt ssaków leśnych oraz człowieka. Człowiek zaraża się zwykle przez zjedzenie chorego (nie badanego) mięsa z dzika.