Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: tarcza

tarcza

sztuczny cel, do którego strzelamy na strzelnicy w ramach treningu lub sprawdzenia broni; może być nieruchoma (zwykła lub sylwetkowa, np. rogacz) oraz ruchoma (zając, dzik).

Tarcza w kontekście myślistwa jest sztucznym celem używanym do treningu strzeleckiego. Tarcze służą do doskonalenia umiejętności celowania oraz precyzyjnego strzelania, co sprawia, że są istotnym elementem w szkoleniu myśliwych. Istnieją dwa główne rodzaje tarcz: nieruchome i ruchome. Tarcze nieruchome mogą przyjmować postać zwykłego krążka lub sylwetki rogacza; krążki mają zazwyczaj średnicę od 10 do 20 cm i są wykonane z tworzywa sztucznego lub metalu, podobnie jak sylwetki rogaczy. Z kolei tarcze ruchome mogą przedstawiać zająca lub dzika, zazwyczaj wykonane są one również z tworzywa sztucznego lub metalu i wyposażone w mechanizmy poruszające się po torach.

Trening z użyciem tarcz ma na celu doskonalenie umiejętności strzeleckich myśliwych, a także pozwalają na ocenę precyzji i celności broni. Tarcze nierzadko znajdują się na niedostępnych obszarach strzelnicy, co pozwala na realistyczne odzwierciedlenie warunków polowych. W przypadku tarcz ruchomych, takich jak zające czy dziki, ich poruszanie może być kontrolowane przez człowieka, ale istnieją również modele automatyczne posiadające własny system sterowania. Dzięki możliwościom manipulacji ruchem tarcz ruchomych, myśliwi mogą doskonalić celność i szybkość reakcji podczas polowań.

Podsumowując, tarcza stanowi fundamentalne narzędzie treningowe dla myśliwych, umożliwiające doskonalenie technik strzeleckich i sprawdzanie skuteczności broni w różnych warunkach terenowych oraz atmosferycznych.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj tarcza w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę T

zobacz pełną listę haseł

tryplet

trzy bezpośrednie celne strzały oddane przez jednego myśliwego do trzech różnych celów.

tuszka

ciało upolowanej zwierzyny drobnej

trzewik

nakładka na kolbę (stopkę) broni myśliwskiej, używana w celu przedłużenia jej bądź też do zamortyzowania odrzutu.

trojak

zob. trójlufka.

tabun

duże stado dzikich gęsi lub kaczek.

trzymać

o psach: osaczyć zwierzynę.

tarmosić

o psach dzikarzach: szarpać strzeloną sztukę.

trop sfarbowany

trop farbującej zwierzyny.

tur, tur (Bos primigenius)

wymarły gatunek z rodziny pustorożców. Ostatni przedstawiciel tej królewskiej zwierzyny łownej padł w Puszczy Jaktorowskiej w 1627 r.

trąbka brzozowa

wabik na łosia, na którym myśliwy naśladuje głos łosia w okresie godowym.