tchórz, tchórz (Mustela puterius L.) - definicja w słowniku łowieckim.

Definicja hasła: tchórz

tchórz, tchórz (Mustela puterius L.): gatunek z rodziny łasicowatych. Długość ciała samic 20-33 cm, samców 35-50 cm, długość ogona 13-18 cm. Ubarwienie ciemnobrązowe, spód ciała, kończyn i ogona czarne, broda, wargi, boki głowy białe. Zamieszkuje lasy (często w pobliżu zabudowań). Pożywienie tchórza stanowią gryzonie, młode zające, króliki, ptaki i ich jaja, żaby, ryby, ślimaki i owady. Wyrządza niekiedy (zwłaszcza w bażanciarniach) poważne szkody. Ruja marzec-kwiecień; po ciąży trwającej 41 dni samica rodzi 4-7 młodych w miocie i karmi je przez 7-8 tygodni. Tchórz jest zwierzęciem łownym o cennym futrze, nie ma jednak znaczenia gospodarczego.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj tchórz w wyszukiwarce Google

Podziel się informacjami z innymi użytkownikami strony.
Jeśli znasz lepszą definicję lub ciekawostki dotyczące hasła tchórz, napisz tutaj:

topinambur, topinambur (Helianthus tuberosus): roślina wieloletnia z rodziny złożonych, szczególnie nadająca się do uprawy na poletkach łowieckich. Zarówno bulwy, łodygi, jak i liście są karmą lubianą przez zwierzynę.

toki: gra godowa ptaków polegająca na wykonywaniu charakterystycznych dla danego gatunku ruchów samca oraz (lub) wydawaniu swoistych dźwięków. Często ptaki podczas toków staczają ze sobą walki, (...)

teriery: grupa ras psów myśliwskich charakteryzujących się mocną budową ciała: pysk szpiczasty, ogon sterczący pionowo, nogi cienkie, sterczące uszy ze zwisającymi końcami. Sylwetka teriera (...)

trop: odciski nóg zwierzęcych pozostawione na ziemi lub śniegu. Pozwalają myśliwym określić gatunek, orientacyjnie ciężar i płeć, często też czas i kierunek wędrówki zwierzyny.

tur, tur (Bos primigenius): wymarły gatunek z rodziny pustorożców. Ostatni przedstawiciel tej królewskiej zwierzyny łownej padł w Puszczy Jaktorowskiej w 1627 r.

trójlufka: trzylufowa broń myśliwska. Najczęściej produkowana w układzie dwie lufy gładkie i jedna gwintowana.

trzewik: nakładka na kolbę (stopkę) broni myśliwskiej, używana w celu przedłużenia jej bądź też do zamortyzowania odrzutu.