Definicja hasła: ton główny
- ton główny
inaczej korkowanie.
Ton główny, zwany także korkowaniem, to specyficzna technika łowiecka wykorzystywana do wabienia zwierząt, szczególnie popularna w polowaniach na głuszce. Składa się z trzech elementów, z których każdy ma określone zadanie. Pierwszym z nich jest korkowanie, polegające na wydawaniu długich, powolnych dźwięków, które mają na celu przyciągnięcie uwagi głuszca i zachęcenie go do zbliżenia się. Następnie następuje trzecia zwrotka, która jest szybsza i bardziej energetyczna niż korkowanie, służąca utrzymaniu uwagi głuszca i zachęceniu go do jeszcze bliższego podejścia. Ostatni element to tzw. ostatni ton, najgłośniejszy i najbardziej energiczny spośród wszystkich trzech części tonu głównego. Jego celem jest przyciągnięcie głuszca do łowcy oraz sprawienie, by ptak czuł się bezpiecznie i skłonił do podjęcia strzału. Technika ta jest skuteczna w wabieniu różnych gatunków zwierzyny, a dzięki zastosowaniu odpowiednich dźwięków może być szczególnie efektywna w przypadku polowań na wrażliwe na dźwięki głuszce.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ton główny w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę T
- trelowanie
druga zwrotka pieśni głuszca.
- torba borsucza
worek ze skóry borsuka, dawniej często używany przez myśliwych.
- tumak
inaczej kuna leśna.
- trop wejściowy
trop prowadzący w głąb tropionego rejonu.
- tarcza
sztuczny cel, do którego strzelamy na strzelnicy w ramach treningu lub sprawdzenia broni; może być nieruchoma (zwykła lub sylwetkowa, np. rogacz) oraz ruchoma (zając, dzik).
- trąbka brzozowa
wabik na łosia, na którym myśliwy naśladuje głos łosia w okresie godowym.
- tama bobrowa
grobla zrobiona przez bobry w poprzek płynącej rzeki.
- tarmosić
o psach dzikarzach: szarpać strzeloną sztukę.
- trychina
włosień kręty niebezpieczny pasożyt ssaków leśnych oraz człowieka. Człowiek zaraża się zwykle przez zjedzenie chorego (nie badanego) mięsa z dzika.
- tyka
główna część poroża jeleniowatych, z której wyrastają odnogi.