Definicja hasła: ton główny
- ton główny
inaczej korkowanie.
Ton główny, zwany także korkowaniem, to specyficzna technika łowiecka wykorzystywana do wabienia zwierząt, szczególnie popularna w polowaniach na głuszce. Składa się z trzech elementów, z których każdy ma określone zadanie. Pierwszym z nich jest korkowanie, polegające na wydawaniu długich, powolnych dźwięków, które mają na celu przyciągnięcie uwagi głuszca i zachęcenie go do zbliżenia się. Następnie następuje trzecia zwrotka, która jest szybsza i bardziej energetyczna niż korkowanie, służąca utrzymaniu uwagi głuszca i zachęceniu go do jeszcze bliższego podejścia. Ostatni element to tzw. ostatni ton, najgłośniejszy i najbardziej energiczny spośród wszystkich trzech części tonu głównego. Jego celem jest przyciągnięcie głuszca do łowcy oraz sprawienie, by ptak czuł się bezpiecznie i skłonił do podjęcia strzału. Technika ta jest skuteczna w wabieniu różnych gatunków zwierzyny, a dzięki zastosowaniu odpowiednich dźwięków może być szczególnie efektywna w przypadku polowań na wrażliwe na dźwięki głuszce.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ton główny w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę T
- trop
odciski nóg zwierzęcych pozostawione na ziemi lub śniegu. Pozwalają myśliwym określić gatunek, orientacyjnie ciężar i płeć, często też czas i kierunek wędrówki zwierzyny.
- trelowanie
druga zwrotka pieśni głuszca.
- tropienie
1) śledzenie zwierzyny po tropach;
2) postrzałka: dochodzenie zwierzyny po sfarbowanym tropie.
- tuszka
ciało upolowanej zwierzyny drobnej
- trop wyjściowy
trop prowadzący na zewnątrz tropionego rejonu.
- trzewik
nakładka na kolbę (stopkę) broni myśliwskiej, używana w celu przedłużenia jej bądź też do zamortyzowania odrzutu.
- troki
rzemienne lub sznurowe pętle do noszenia ubitych ptaków na polowaniach.
- talerz, talerz, lustro, chusteczka, serwetka
biała plama na zadzie jeleniowatych.
- trop sfarbowany
trop farbującej zwierzyny.