Definicja hasła: topinambur
- topinambur, topinambur (Helianthus tuberosus)
roślina wieloletnia z rodziny złożonych, szczególnie nadająca się do uprawy na poletkach łowieckich. Zarówno bulwy, łodygi, jak i liście są karmą lubianą przez zwierzynę.
Topinambur (Helianthus tuberosus) to wieloletnia roślina z rodziny złożonych, charakteryzująca się bulwami podobnymi do ziemniaków, które są bardzo smaczne oraz bogate w witaminy i minerały, takie jak potas, magnez, wapń i żelazo. Roślina ta znana jest szczególnie ze swojej zdolności do uprawy na poletkach łowieckich oraz ze względu na fakt, że zarówno jej bulwy, liście, jak i łodygi stanowią pożywną karmę dla zwierzyny. Topinambur jest odporny na mróz oraz może być uprawiany na glebach o niskim pH. Dzięki tym cechom jest doskonałym uzupełnieniem poletków łowieckich oraz sprzyja poprawie stanu pokarmowego zwierzyny.
W uprawie na poletkach łowieckich topinambur pełni istotną rolę jako roślina przyjazna dla zwierząt, zapewniając pożywną karmę i dodatkowy pokarm w okresach trudności. Bulwy topinambura są cenione zarówno za sposób w jaki przyciągają dziko żyjące zwierzęta, jak również za ich walory odżywcze. Liście i łodygi topinambura stanowią urozmaicenie diety dla różnych gatunków zwierzyny. Odporne właściwości topinambura pozwalają na jego uprawę przez cały rok, a zimotrwałość czyni go szczególnie wartościowym elementem stratyfikacji pokarmowej dla zwierzyny nawet podczas surowych warunków atmosferycznych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj topinambur w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę T
- teriery
grupa ras psów myśliwskich charakteryzujących się mocną budową ciała: pysk szpiczasty, ogon sterczący pionowo, nogi cienkie, sterczące uszy ze zwisającymi końcami. Sylwetka teriera (...)
- trop wejściowy
trop prowadzący w głąb tropionego rejonu.
- tuszka
ciało upolowanej zwierzyny drobnej
- trychina
włosień kręty niebezpieczny pasożyt ssaków leśnych oraz człowieka. Człowiek zaraża się zwykle przez zjedzenie chorego (nie badanego) mięsa z dzika.
- trójlufka
trzylufowa broń myśliwska. Najczęściej produkowana w układzie dwie lufy gładkie i jedna gwintowana.
- trzebić
czyścić ubitą sztukę zwierzyny - usuwać jądra (należy wykonać bezzwłocznie).
- trafić
ubić zwierzynę celnym strzałem.
- ton główny
inaczej korkowanie.
- tumak
inaczej kuna leśna.
- tama bobrowa
grobla zrobiona przez bobry w poprzek płynącej rzeki.