Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: tumak

tumak

inaczej kuna leśna.

Tumak, inaczej kuna leśna, jest gatunkiem z rodziny łasicowatych. Dorosłe osobniki osiągają długość ciała między 38 a 58 cm oraz wagę 1-2 kg. Ich ubarwienie to głównie brunatnożółty, z charakterystyczną pomarańczowokremową plamą na spodzie szyi. W Polsce zamieszkują lasy na całym obszarze kraju. Tumaki poruszają się zarówno po ziemi, jak i po drzewach, a ich dietę stanowią głównie gryzonie, ptaki, jaszczurki, żaby oraz owoce leśne.

Ruja tumaka występuje w lipcu-sierpniu, a ciąża trwa około 150 dni. W kwietniu samica rodzi 3-5 młodych w gniazdach lub dziuplach. Młode są ślepe i niedołężne (widzą po 34-38 dniach); samica karmi je mlekiem przez 7 tygodni. Po 5 tygodniu zaczynają spożywać mięso, a samica wyprowadza je po 7-8 tygodniach.

Kuna leśna jest aktywna zarówno w dzień, jak i w nocy. Szuka pożywienia w ciągu dnia i odpoczywa nocą. Zazwyczaj żeruje samotnie, chociaż czasami można spotkać ją w grupach. Posiada bardzo dobrze rozwinięty zmysł słuchu i węchu, co ułatwia jej zdobywanie pokarmu oraz unikanie drapieżników. Jest również znana z silnego instynktu obronnego.

Tumak jest istotnym elementem ekosystemu lasu, gdyż reguluje populację gryzoni i innych szkodników oraz stanowi ważne źródło pożywienia dla innych drapieżników takich jak wilki czy lisy. Ponadto ma istotne znaczenie w kulturze ludowej jako zwierzę łowne oraz ze względu na tradycyjne uznawanie jego skóry za symbol szczęścia i powodzenia.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj tumak w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę T

zobacz pełną listę haseł

tusza

ciało ubitej zwierzyny.

tarcza

sztuczny cel, do którego strzelamy na strzelnicy w ramach treningu lub sprawdzenia broni; może być nieruchoma (zwykła lub sylwetkowa, np. rogacz) oraz ruchoma (zając, dzik).

trzymać

o psach: osaczyć zwierzynę.

tur, tur (Bos primigenius)

wymarły gatunek z rodziny pustorożców. Ostatni przedstawiciel tej królewskiej zwierzyny łownej padł w Puszczy Jaktorowskiej w 1627 r.

torba borsucza

worek ze skóry borsuka, dawniej często używany przez myśliwych.

troki

rzemienne lub sznurowe pętle do noszenia ubitych ptaków na polowaniach.

trelowanie

druga zwrotka pieśni głuszca.

tyka

główna część poroża jeleniowatych, z której wyrastają odnogi.

trymowanie

sposób skracania sierści u terierów ostrowłosych, polegający na wyskubywaniu martwych włosów.

tryplet

trzy bezpośrednie celne strzały oddane przez jednego myśliwego do trzech różnych celów.