Internetowy Słownik Łowiecki

Sarna (Capreolus capreolus) – gatunek łowny z rodziny jeleniowatych z rzędu parzystokopytnych. Długość ciała sarny mieści się w przedziale od 95 do 136 cm, wysokość barkowa wynosi od 65 do 90 cm, zaś długość ogona mieści się między 2 a 3,5 cm. Sarny osiągają ciężar od 15 do 30 kg. Ubarwienie tego gatunku zmienia się w zależności od pór roku: latem sarny są rude, natomiast zimą przybierają rudopopielaty kolor. Sarny cechuje jasny spód ciała oraz biała plama na pośladkach. Nowo narodzone młode sarny posiadają rude futro z białymi cętkami.

Samce noszą poroże, którego nasadzenie zachodzi w okresie zimowym i wiosennym, natomiast poroże wycierają i zrzucają w drugiej połowie października i listopadzie. Mocne poroże szislaka charakteryzuje dorosłego kozła. Rozwój poroża kulminuje w szóstym roku życia sarny. Sarna występuje na obszarze całego kraju i zamieszkuje zarówno lasy, jak i pola, tworząc odrębną formę ekologiczną - sarny polnej.

Zimą sarny tworzą siada (rudle), natomiast pozostałą część roku żyją oddzielnie. Kozły zajmują rewiry, które bronią przed innymi rogaczami. Ruję obserwuje się od połowy lipca do połowy sierpnia, zaś młode rodzą się w maju i przeżywają 3-4 miesiące pod opieką matki, która je karmi mlekiem. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 16 miesięcy. Pokarm saren stanowią roślinność zielona, pędy młodych drzew i krzewów oraz mchy i porosty. Hodowla obejmuje selekcję, ochronę i dokarmianie zimowe (liściarka, owies, siano, kiszonki).

Na rogacze poluje się od maja do września, zaś na kozy od października do stycznia. Trofeum stanowi parostki oceniane według międzynarodowej punktacji.