Definicja hasła: sarna
- sarna, sarna (Capreolus capreolus L.)
gatunek łowny z rodziny jeleniowatych z rzędu parzystokopytnych. Długość ciała 95-136 cm, wysokość barkowa 65-90 cm, dł. ogona 2-3,5 cm, ciężar 15- 30 kg. Ubarwienie latem rude, zimą rudopopielate. Spód ciała jasny, na pośladkach biała plama. Młode po urodzeniu są rude w białe cętki. Poroże (parostki) noszą tylko samce (wyjątkowo może się zdarzyć koza z paro- s tka mi). Nasadzają je w okresie zimy i wiosny aż do końca kwietnia, następnie wycierają oraz zrzucają w drugiej połowie października i listopadzie. Dorosły kozioł powinien mieć poroże mocnego szislaka. Kulminacja rozwoju poroża przypada na 6 rok życia. Sarna występuje w całym kraju, zamieszkuje zarówno lasy jak i pola, gdzie tworzy odrębną formę ekologiczną - sarny polnej. Zimą s. tworzą siada (rudle), pozostałą część roku żyją oddzielnie. Kozły zajmują swoje rewiry, których bronią przed innymi rogaczami. Ruja trwa od połowy lipca do połowy sierpnia. W maju rodzą się młode, które odżywiają się mlekiem matki przez 3-4 miesięcy. Pokarm roślinny pobierają od 6-8 dnia życia. Dojrzałość płciową uzyskują w wieku 16 miesięcy. Pokarm sarny stanowią rośliny zielone, pędy młodych drzew i krzewów, mchy i porosty. Hodowla polega na selekcji, ochronie i dokarmianiu zimowym (liściarka, owies, siano, kiszonki). Na rogacze poluje się od maja do września, na kozy od października do stycznia. Trofeum stanowią parostki wyceniane według międzynarodowej punktacji.
Sarna (Capreolus capreolus) – gatunek łowny z rodziny jeleniowatych z rzędu parzystokopytnych. Długość ciała sarny mieści się w przedziale od 95 do 136 cm, wysokość barkowa wynosi od 65 do 90 cm, zaś długość ogona mieści się między 2 a 3,5 cm. Sarny osiągają ciężar od 15 do 30 kg. Ubarwienie tego gatunku zmienia się w zależności od pór roku: latem sarny są rude, natomiast zimą przybierają rudopopielaty kolor. Sarny cechuje jasny spód ciała oraz biała plama na pośladkach. Nowo narodzone młode sarny posiadają rude futro z białymi cętkami.
Samce noszą poroże, którego nasadzenie zachodzi w okresie zimowym i wiosennym, natomiast poroże wycierają i zrzucają w drugiej połowie października i listopadzie. Mocne poroże szislaka charakteryzuje dorosłego kozła. Rozwój poroża kulminuje w szóstym roku życia sarny. Sarna występuje na obszarze całego kraju i zamieszkuje zarówno lasy, jak i pola, tworząc odrębną formę ekologiczną - sarny polnej.
Zimą sarny tworzą siada (rudle), natomiast pozostałą część roku żyją oddzielnie. Kozły zajmują rewiry, które bronią przed innymi rogaczami. Ruję obserwuje się od połowy lipca do połowy sierpnia, zaś młode rodzą się w maju i przeżywają 3-4 miesiące pod opieką matki, która je karmi mlekiem. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 16 miesięcy. Pokarm saren stanowią roślinność zielona, pędy młodych drzew i krzewów oraz mchy i porosty. Hodowla obejmuje selekcję, ochronę i dokarmianie zimowe (liściarka, owies, siano, kiszonki).
Na rogacze poluje się od maja do września, zaś na kozy od października do stycznia. Trofeum stanowi parostki oceniane według międzynarodowej punktacji.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj sarna w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- sarnina
dziczyzna z sarny.
- śrut
ołowiane kulki o średnicy 2-4,5 mm, stanowiące pocisk naboju do broni śrutowej (zob. Amunicja myśliwska). Śrut numerujemy od nr (...)
- szyna
połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej; na górnej szynie umieszczone są przyrządy celownicze.
- sokolnictwo
układanie i polowanie z ptakami drapieżnymi (sokołami, jastrzębiami, a nawet orłami), szczególnie rozpowszechnione w średniowieczu. Młodego ptaka ukróca się, czyli przyzwyczaja do ludzi, (...)
- setery
trzy rasy angielskich psów myśliwskich stosowanych do polowań na ptactwo, wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych: s. angielski (lawerak), średniej wielkości, o maści (...)
- szczwany
o zwierzu doświadczonym, chytrym, który niejednokrotnie miał styczność z myśliwymi i psami.
- siąg
staropolskie określenie rozpiętości skrzydeł ptaków.
- składanie się
czynność polegająca na włożeniu stopki broni w dołek strzelecki i naprowadzeniu przyrządów celowniczych na cel.