Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: bielenie

bielenie

zdejmowanie skóry z ubitej zwierzyny.

Bielenie jest procesem, który polega na zdejmowaniu skóry z ubitej zwierzyny. Jest to część tradycyjnego łowiectwa, która pozwala na wykorzystanie całego zwierzęcia, a nie tylko jego mięsa. Bielenie jest czasochłonne i wymaga odpowiedniego sprzętu i umiejętności.

Aby przygotować skórę do bielenia, należy najpierw usunąć wszystkie tkanki miękkie i tłuszczowe z powierzchni skóry. Następnie skóra musi być starannie oczyszczona i wyprażona, aby usunąć wszelkie bakterie i inne szkodliwe substancje. Po tym etapie skóra jest gotowa do bielenia.

Bielenie może odbywać się na kilka sposobów, w zależności od rodzaju skóry i celu jej użycia. Najczęstsze metody to bielenie chemiczne lub mechaniczne. Bielenie chemiczne polega na użyciu specjalnych środków chemicznych do usunięcia barwnika z powierzchni skóry. Bielenie mechaniczne polega na usunięciu barwnika poprzez szczotkowanie lub szlifowanie skóry.

Bielenie jest ważnym elementem tradycyjnego łowiectwa, ponieważ pozwala na wykorzystanie całego zwierzęcia, a nie tylko jego mięsa. Proces ten może być czasochłonny i trudny, ale dzięki odpowiedniemu sprzętowi i umiejętnościom można go wykonać bezpiecznie i skutecznie.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bielenie w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę B

zobacz pełną listę haseł

buchtowanie

rycie gleby przez dziki w poszukiwaniu pożywienia.

butelka

postawa zaniepokojonego koguta głuszca z wyciągniętą ku górze szyją.

berdebuska

nazwa jednej z dawnych strzelb.

bażant zwyczajny łowny, kaukaski, kolchijski, bażant zwyczajny łowny, kaukaski, kolchijski (Phasianus colchicus L.)

ptak łowny z rodziny bażan- towatych, z rzędu kuraków. Pochodzi głównie z zachodniej i środkowej Azji, do Polski sprowadzony w XVIII w. Samieć jest barwnie upierzony o metalicznym połysku (...)

bić

1) o ptaku łowczym: uderzać na zdobycz;
2) o broni myśliwskiej: strzelać.

bernikla obrożna, bernikla obrożna (Branta bernikla L.)

gęś gnieżdżąca się w obrębie koła polarnego. W Polsce można spotkać b. w północnych rejonach kraju w okresie od września do kwietnia.

bobrowe

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku pilnowania przez ludność miejscową żeremi bobrów w obrębie osady.

bukiew

nasiona buka, ulubiona karma zwierzyny, szczególnie dzików. Jeżeli bukiew obrodzi w jakiejś okolicy, to dziki ściągają tam z całego terenu.

buchtowisko, buchtowisko, buchta

miejsce zryte przez dziki szukąjące pożywienia.

bekasy

nazwa kilku gatunków ptaków łownych z rodziny brodźców. W Polsce występują: bekasik, dubelt i kszyk. Do b. niektórzy zaliczają też słonkę, należącą do tej samej rodziny.