Definicja hasła: bałabanówka
- bałabanówka
nazwa dawnej strzelby myśliwskiej (zob. sagalasówka)
Bałabanówka to rodzaj strzelby myśliwskiej pochodzący z końca XVIII wieku. Wyprodukowana została przez kowala-rusznikarza Sagalasa z wsi Bałabanówka, położonej w powiecie lipowieckim na ziemi kijowskiej. Miała długość około 1,2 metra i ważyła około 4 kilogramów. Charakterystyczną cechą broni było posiadanie dwóch luf skierowanych do przodu i skrzyżowanych pod kątem prostym, wykonanych z mosiądzu lub brązu o średnicy około 18 mm. Bałabanówka była dekorowana grawerowanymi ornamentami oraz ozdobami, takimi jak srebrne lub złote monety umieszczane na rękojeści. Była również napisana na niej dedykacja: "Se git se bon Sagalas London i Bałabanówka", co zostało opisane przez A. Mickiewicza w "Panu Tadeuszu".
Broń ta cieszyła się dużą popularnością w swoim czasie i była szeroko stosowana przez myśliwych do polowań na ptaki oraz inne zwierzęta. Ponadto, posiadanie Bałabanówki uważane było za symbol statusu społecznego i bogactwa. Współcześnie Bałabanówka jest również elementem literackiego dziedzictwa, gdyż została wspomniana w jednym z najbardziej znanych dzieł polskiej literatury - "Panu Tadeuszu".
Cały opis Bałabanówki odnosi się do unikatowej broni myśliwskiej, która miała swoje konkretne cechy techniczne oraz kulturowe znaczenie w XIX-wiecznej Polsce. Jako rodzaj strzelby myśliwskiej ma ona swoje miejsce w historii broni palnej oraz związanej z nią tradycji łowieckiej i rzemiosła rusznikarskiego tego okresu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bałabanówka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- brożek
niewielka sieć używana dawniej do łowienia ptaków.
- bałwan, bałwan, cień
wypchany cietrzew lub zrobiona z tektury jego makieta osadzona na żerdce - bałwanicy. B. umieszczony w koronie drzew (przeważnie brzóz) ma przywabiać cietrzewie.
- biegi
nazwa nóg łosia, jelenia, daniela, kozicy, muflona i dzika. Jest to określenie ogólne, nie eliminujące nazw odnoszących się do poszczególnych gatunków.
- bukiew
nasiona buka, ulubiona karma zwierzyny, szczególnie dzików. Jeżeli bukiew obrodzi w jakiejś okolicy, to dziki ściągają tam z całego terenu.
- bażant zwyczajny łowny, kaukaski, kolchijski, bażant zwyczajny łowny, kaukaski, kolchijski (Phasianus colchicus L.)
ptak łowny z rodziny bażan- towatych, z rzędu kuraków. Pochodzi głównie z zachodniej i środkowej Azji, do Polski sprowadzony w XVIII w. Samieć jest barwnie upierzony o metalicznym połysku (...)
- bruzda
1) wgłębienie na łykach (zwykle mnogie) starych byków jelenia;
2) wgłębienie w profilu gwintowania lufy.
- broda
1) pęk piór na szyi głuszca;
2) kępa włosów pod dolną szczęką łosia
3) kępa włosów na grzbiecie kozicy;
4) zwisająca część grzywy jelenia.
- berto
drążek, na którym sadza się ptaka łowczego. Dawniej na b. sadzano również puchacza podczas polowania z nim na drapieżniki.
- brzemienna
jedynie o niedźwiedzicy noszącej płód.
- berdebuska
nazwa jednej z dawnych strzelb.