Definicja hasła: bałabanówka
- bałabanówka
nazwa dawnej strzelby myśliwskiej (zob. sagalasówka)
Bałabanówka to rodzaj strzelby myśliwskiej pochodzący z końca XVIII wieku. Wyprodukowana została przez kowala-rusznikarza Sagalasa z wsi Bałabanówka, położonej w powiecie lipowieckim na ziemi kijowskiej. Miała długość około 1,2 metra i ważyła około 4 kilogramów. Charakterystyczną cechą broni było posiadanie dwóch luf skierowanych do przodu i skrzyżowanych pod kątem prostym, wykonanych z mosiądzu lub brązu o średnicy około 18 mm. Bałabanówka była dekorowana grawerowanymi ornamentami oraz ozdobami, takimi jak srebrne lub złote monety umieszczane na rękojeści. Była również napisana na niej dedykacja: "Se git se bon Sagalas London i Bałabanówka", co zostało opisane przez A. Mickiewicza w "Panu Tadeuszu".
Broń ta cieszyła się dużą popularnością w swoim czasie i była szeroko stosowana przez myśliwych do polowań na ptaki oraz inne zwierzęta. Ponadto, posiadanie Bałabanówki uważane było za symbol statusu społecznego i bogactwa. Współcześnie Bałabanówka jest również elementem literackiego dziedzictwa, gdyż została wspomniana w jednym z najbardziej znanych dzieł polskiej literatury - "Panu Tadeuszu".
Cały opis Bałabanówki odnosi się do unikatowej broni myśliwskiej, która miała swoje konkretne cechy techniczne oraz kulturowe znaczenie w XIX-wiecznej Polsce. Jako rodzaj strzelby myśliwskiej ma ona swoje miejsce w historii broni palnej oraz związanej z nią tradycji łowieckiej i rzemiosła rusznikarskiego tego okresu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bałabanówka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- bażant zwyczajny łowny, kaukaski, kolchijski, bażant zwyczajny łowny, kaukaski, kolchijski (Phasianus colchicus L.)
ptak łowny z rodziny bażan- towatych, z rzędu kuraków. Pochodzi głównie z zachodniej i środkowej Azji, do Polski sprowadzony w XVIII w. Samieć jest barwnie upierzony o metalicznym połysku (...)
- bydleń jeleni, bydleń jeleni (Hypoderma diana Br)
szkodliwa muchówka, której larwy pasożytują w ciele jelenia, samy i łosia.
- bobrowe
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku pilnowania przez ludność miejscową żeremi bobrów w obrębie osady.
- biegi
nazwa nóg łosia, jelenia, daniela, kozicy, muflona i dzika. Jest to określenie ogólne, nie eliminujące nazw odnoszących się do poszczególnych gatunków.
- barłóg
legowisko dzika lub niedźwiedzia.
- bóbr europejski, bóbr europejski (Castor fiber L.)
gatunek z rodzaju bobrów. Na ziemiach polskich b. odgrywał ogromne znaczenie jako zwierzę łowne. Obecnie ze względu na niskie pogłowie jest pod ochroną. PZŁ prowadzi intensywne prace (...)
- bruzda
1) wgłębienie na łykach (zwykle mnogie) starych byków jelenia;
2) wgłębienie w profilu gwintowania lufy.
- bekanie
akt płciowy u jeleni i danieli.
- bukiew
nasiona buka, ulubiona karma zwierzyny, szczególnie dzików. Jeżeli bukiew obrodzi w jakiejś okolicy, to dziki ściągają tam z całego terenu.
- bierczy, bierczy, chwatny
chart, który po dogonieniu zwierza natychmiast chwyta go zręcznie.