Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: bujanie

bujanie

fragment lotu ptaka drapieżnego (gdy „stoi" w powietrzu).

Bujanie to technika lotu ptaka drapieżnego, która polega na utrzymywaniu się w powietrzu bez wykonywania ruchów skrzydeł. Ptaki te wykorzystują wiatr i termikę, aby utrzymać się w powietrzu. Bujanie jest często stosowane przez ptaki drapieżne, takie jak orły, sokoły i jastrzębie, aby łatwiej było im polować na ofiary. Ptaki te mogą bujać przez długi czas, nawet do kilku godzin.

Bujanie jest bardzo ważnym elementem lotu ptaka drapieżnego. Pozwala mu ono na obserwowanie okolicy i szukanie ofiar bez konieczności wykonywania ciągłych ruchów skrzydeł. Dzięki temu ptak może zaoszczędzić energię i uniknąć zmęczenia. Bujanie pozwala również ptakom na lepsze wykorzystanie warunków atmosferycznych, takich jak wiatry i termiki, aby umożliwić im utrzymanie się w powietrzu przez długi czas.

Bujanie jest bardzo ważną techniką lotu ptaka drapieżnego i może być użyteczne podczas polowania na ofiary. Pozwala ono ptakom na oszczędzanie energii i lepsze wykorzystanie warunków atmosferycznych do utrzymania się w powietrzu przez długi czas.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bujanie w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę B

zobacz pełną listę haseł

bródka

krótkie piórka ułożone w płaską szczoteczkę, wyrastającą z jednej stosiny tuż przy nasadzie ogona słonki (trofeum).

bażant kolchijski, bażant kolchijski, obrożny

bażant zwyczajny posiadający białą obrożę na szyi.

breneka

potocznie o naboju i pocisku kulowym do broni śrutowej

bekanie

akt płciowy u jeleni i danieli.

bekasy

nazwa kilku gatunków ptaków łownych z rodziny brodźców. W Polsce występują: bekasik, dubelt i kszyk. Do b. niektórzy zaliczają też słonkę, należącą do tej samej rodziny.

bokobrody

kępy sierści na policzkach rysia.

bąblowica

choroba wywołana przez larwę tasiemca bąblowcowego (Echinococcus granulosus), tworzącego pęcherze w ścianach jamy brzusznej lub wątroby.

buszówka

inaczej buszowanie.

bielenie

zdejmowanie skóry z ubitej zwierzyny.

bróg

ruchomy daszek oparty na czterech słupkach, pod którym przechowuje się siano, liściarkę i inną karmę dla zwierzyny.