Definicja hasła: bujanie
- bujanie
fragment lotu ptaka drapieżnego (gdy „stoi" w powietrzu).
Bujanie to technika lotu ptaka drapieżnego, polegająca na utrzymywaniu się w powietrzu bez wykonywania ruchów skrzydeł. Ptaki drapieżne, takie jak orły, sokoły czy jastrzębie, wykorzystują do bujania wiatr i termiki. Dzięki tej technice mogą utrzymać się w powietrzu przez długi czas, nawet kilka godzin, bez konieczności ciągłego męczenia się wykonywaniem ruchów skrzydeł.
Bujanie jest istotnym elementem lotu ptaków drapieżnych, umożliwiającym im obserwację okolicy i wyszukiwanie potencjalnych ofiar bez konieczności wykonywania ciągłych ruchów skrzydeł. Dzięki temu ptak może oszczędzać energię oraz unikać zmęczenia, co pozwala na efektywniejsze polowanie.
Ta technika lotu umożliwia ptakom lepsze wykorzystanie warunków atmosferycznych, takich jak wiatry i termiki, które są istotne dla utrzymania się w powietrzu przez długi czas. Dzięki bujaniu ptaki drapieżne mogą zaoszczędzić energię i lepiej wykorzystać naturalne warunki do dłuższego pozostawania w locie.
Bujanie może być użyteczne podczas polowania na ofiary, umożliwiając ptakom oszczędzanie energii oraz lepsze wykorzystanie warunków atmosferycznych do utrzymania się w powietrzu przez długi czas. Jest to ważna technika zarówno z perspektywy zdolności polujących ptaków drapieżnych, jak i ich biologii lotu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bujanie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- bałamut
pies gończy gubiący trop, biegający po starym tropie lub głoszący ptaka, przez co wprowadza w błąd resztę psów.
- burknięcie
charakterystyczny odgłos zrywającego się z ziemi jarząbka.
- bróg
ruchomy daszek oparty na czterech słupkach, pod którym przechowuje się siano, liściarkę i inną karmę dla zwierzyny.
- biała broń myśliwska
broń zaczepna do walki wręcz: rohatyna, oszczep, kordelas, tasak, miecz, nóż myśliwski. Obecnie używane są tylko kordelasy do dokłuwania grubego zwierza (w Polsce sposób zabroniony) i (...)
- bażantarnik
wykwalifikowany pracownik prowadzący hodowlę w bażantarni
- breneka
potocznie o naboju i pocisku kulowym do broni śrutowej
- borsuk, borsuk, jaźwiec (Mcles meles L).
gatunek łowny z rodziny łasicowatych. Długość ciała 61-72 cm, wysokość 30 cm, ciężar 10- 16 kg, kończyny silne - przednie zakończone długimi pazurami służącymi do kopania nor. (...)
- berło
drążek na który sadza się ptaka łowczego,
- berdanka
przerobiony do użytku myśliwskiego karabin wojskowy systemu Berdana.
- bruzda
1) wgłębienie na łykach (zwykle mnogie) starych byków jelenia;
2) wgłębienie w profilu gwintowania lufy.