Definicja hasła: byk stadny
- byk stadny
jeleń byk władający chmarą w okresie rykowiska.
Byk stadny to samiec jelenia w okresie rykowiska, który władają chmarą, czyli grupą samic. W tym czasie byki rywalizują między sobą o przywództwo i prawo do zapładniania samic. Byki stadne charakteryzują się tym, że są zazwyczaj starsze i silniejsze od innych samców w stadzie. Ich ryki są głośniejsze i bardziej donośne, co ma na celu przyciągnięcie samic oraz odstraszanie innych samców.
Byki stadne mają tendencję do tworzenia dużych grup zwanych stadami, które mogą liczyć nawet kilkaset osobników. Te grupy mogą podróżować przez duże obszary leśne podczas okresu godowego. Byki stadne wykorzystują swoją siłę i agresję, a także donośne ryki, aby utrzymać dominację nad innymi samcami oraz zapewnić sobie dostęp do samic.
W hierarchii stada byków stadnych zazwyczaj te najbardziej silne zajmują pozycje przywódcze. Obecność byków stadnych jest istotna dla ekosystemu łowieckiego, ponieważ ich udział może wpływać pozytywnie na populację jeleni. Może to mieć wpływ na zdrowie populacji poprzez ograniczenie liczby młodych samców oraz poprawę genetyczną poprzez sezonowe kojarzenie się z najsilniejszymi samicami.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj byk stadny w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- biel
białe czubki szczeciny porastającej grzbiet capa kozicy; stanowi jedno z trofeów kozicy.
- biała stopa
teren pokryty śniegiem; polowanie na białą stopę, to polowanie na śniegu.
- byk stadny
jeleń byk władający chmarą w okresie rykowiska.
- bębnienie
zachowanie zajęcy w celu odstraszenia wroga; siadają wtedy na zadzie i przednimi skokami biją o ziemię.
- bydleń jeleni, bydleń jeleni (Hypoderma diana Br)
szkodliwa muchówka, której larwy pasożytują w ciele jelenia, samy i łosia.
- bezpiecznik
mechanizm zabezpieczający broń przed przypadkowym strzałem w niepożądanym momencie.
- beczenie
1) głos wydawany przez owce i jagnięta muflona;
2) dźwięk wydawany przez kszyka podczas lotu tokowego (sterówkami).
- bekiesza
okrycie z sukna podbite futrem używane na polowaniach w zimie, wprowadzone za czasów króla Stefana Batorego.
- bujanie
fragment lotu ptaka drapieżnego (gdy „stoi" w powietrzu).
- broń odtylcowa
broń myśliwska ładowana od tyłu (od strony kolby a nie przez wylot lufy), używana obecnie. Nazwę taką wprowadzono dla odróżnienia b.o. od wówczas stosowanej broni odprzodowej. Twórcą (...)