Definicja hasła: bernikla obrożna
- bernikla obrożna, bernikla obrożna (Branta bernikla L.)
gęś gnieżdżąca się w obrębie koła polarnego. W Polsce można spotkać b. w północnych rejonach kraju w okresie od września do kwietnia.
Bernikla obrożna (Anser brachyrhynchus) to gatunek gęsi zamieszkujący tereny północnej Europy, Azji i Ameryki Północnej. Jest to ptak o wielkości kaczki, osiągający długość ciała około 60 cm i masę do 1,5 kg. Charakterystyczne ubarwienie bernikli obejmuje szarą głowę i szyję, białe upierzenie na grzbiecie i skrzydłach oraz czarne plamy na brzuchu. Ptaki te żerują w stadach na łąkach, polach uprawnych oraz w pobliżu jezior i rzek.
W Polsce można spotkać berniklę obrożną w północnych rejonach kraju w okresie od września do kwietnia. Są one bardzo aktywne i lubią zmieniać miejsca gniazdowania. Zazwyczaj budują swoje gniazda na brzegach jezior lub rzek, choć czasami można je spotkać nawet w lasach. Para bernikli obrożnych jest monogamiczna - pozostaje razem przez całe życie. Samica składa od 4 do 8 jaj, a oboje rodziców bierze udział w opiece nad potomstwem.
Bernikle obrożne polują na małe ssaki, owady i ryby, co czyni je ptakami drapieżnymi. Ich migracje są związane z sezonowymi zmianami w dostępie do pożywienia oraz warunkami lęgowymi. Terytorialne instynkty oraz współpraca rodzinna stanowią istotny element zachowań lęgowych tego typu ptaków.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bernikla obrożna w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- Browning
popularna broń samoczynna, której nazwa pochodzi od nazwiska konstruktora Johna Browninga, również twórcy nadlufkt (1926 r.) stanowiącej podstawę produkcji, znana całym świecie, nadlufki (...)
- biomasa
masa jaką posiada organizm łub grupa organizmów żywych (np. populacja).
- baka
inaczej poduszka. balistyka - nauka o ruchu pocisków badająca zjawiska zachodzące w lufie po zapaleniu prochu (b. wewnętrzna), ruch pocisku (...)
- butelka
postawa zaniepokojonego koguta głuszca z wyciągniętą ku górze szyją.
- bobki
odchody łosia, jelenia, daniela, muflona, sarny, zająca i królika.
- bury
gwarowe określenie wilka.
- bełt
krótka i ciężka strzała do kuszy; składa się z grotu i trzonu, zaopatrzonego w dolnej części w lotki.
- bydlarz
pies gończy rzucający się na zwierzęta domowe (trzodę łub bydło).
- bródka
krótkie piórka ułożone w płaską szczoteczkę, wyrastającą z jednej stosiny tuż przy nasadzie ogona słonki (trofeum).
- bałwanek
kukła dzikiej kaczki zrobiona z drewna lub plastyku. Wypuszczony wiosną na wodę ma przywabiać na strzał kaczory.