Definicja hasła: bernikla obrożna
- bernikla obrożna, bernikla obrożna (Branta bernikla L.)
gęś gnieżdżąca się w obrębie koła polarnego. W Polsce można spotkać b. w północnych rejonach kraju w okresie od września do kwietnia.
Bernikla obrożna (Anser brachyrhynchus) to gatunek gęsi zamieszkujący tereny północnej Europy, Azji i Ameryki Północnej. Jest to ptak o wielkości kaczki, osiągający długość ciała około 60 cm i masę do 1,5 kg. Charakterystyczne ubarwienie bernikli obejmuje szarą głowę i szyję, białe upierzenie na grzbiecie i skrzydłach oraz czarne plamy na brzuchu. Ptaki te żerują w stadach na łąkach, polach uprawnych oraz w pobliżu jezior i rzek.
W Polsce można spotkać berniklę obrożną w północnych rejonach kraju w okresie od września do kwietnia. Są one bardzo aktywne i lubią zmieniać miejsca gniazdowania. Zazwyczaj budują swoje gniazda na brzegach jezior lub rzek, choć czasami można je spotkać nawet w lasach. Para bernikli obrożnych jest monogamiczna - pozostaje razem przez całe życie. Samica składa od 4 do 8 jaj, a oboje rodziców bierze udział w opiece nad potomstwem.
Bernikle obrożne polują na małe ssaki, owady i ryby, co czyni je ptakami drapieżnymi. Ich migracje są związane z sezonowymi zmianami w dostępie do pożywienia oraz warunkami lęgowymi. Terytorialne instynkty oraz współpraca rodzinna stanowią istotny element zachowań lęgowych tego typu ptaków.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bernikla obrożna w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- brzemienna
jedynie o niedźwiedzicy noszącej płód.
- bukiet
gromadne zrywanie się barwnie upierzonych bażantów przed myśliwym.
- bekas dubelt
inaczej dubelt.
- basior
dorosły samiec wilka.
- bekasy
nazwa kilku gatunków ptaków łownych z rodziny brodźców. W Polsce występują: bekasik, dubelt i kszyk. Do b. niektórzy zaliczają też słonkę, należącą do tej samej rodziny.
- bulgot
jeden z charakterystycznych głosów wydawanych podczas toków przez koguty cietrzewia.
- berdebuska
nazwa jednej z dawnych strzelb.
- bródka
krótkie piórka ułożone w płaską szczoteczkę, wyrastającą z jednej stosiny tuż przy nasadzie ogona słonki (trofeum).