Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: bałuchy

bałuchy

oczy zająca (trzeszcze)

Bałuchy to oczy zająca, które pełnią ważną rolę w jego zdolności do wykrywania niebezpieczeństwa oraz komunikacji z innymi osobnikami. Umieszczone po bokach głowy, bałuchy są bardzo duże względem reszty ciała zająca i mają kształt okręgu. Wykonane są z cienkiej, elastycznej skóry, przytwierdzonej do kości czaszki, co umożliwia widzenie w różnych kierunkach. Gdy zając czuje się zagrożony, bałuchy trzeszczą, co pozwala mu wykryć potencjalne niebezpieczeństwo. Trzeszczenie to jest spowodowane skurczem mięśni twarzy i szyi, powodującym naprężenie skóry wokół oczu. Bałuchy służą także do komunikacji między samcami i samicami zajęcy - samce używają ich do okazywania uczuć samicom, a samice do wyrażania niezadowolenia lub strachu. Bałuchy mogą być także używane przez młode zające jako sposób wyrażania strachu lub radości.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bałuchy w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę B

zobacz pełną listę haseł

bezkurkówka

nowoczesna strzelba myśliwska o kurkach wewnętrznych.

barłóg

legowisko dzika lub niedźwiedzia.

brzemienna

jedynie o niedźwiedzicy noszącej płód.

biała broń

broń do walki wręcz (miecze, szable, bagnety itp.). We współczesnym łowiectwie kordelas i nóż

bekasy

nazwa kilku gatunków ptaków łownych z rodziny brodźców. W Polsce występują: bekasik, dubelt i kszyk. Do b. niektórzy zaliczają też słonkę, należącą do tej samej rodziny.

babrzysko, babrzysko, brochowisko

błotniste miejsce, najczęściej w lesie, w którym chętnie tarzają się jelenie lub dziki.

burknięcie

charakterystyczny odgłos zrywającego się z ziemi jarząbka.

bażant zwyczajny łowny, kaukaski, kolchijski, bażant zwyczajny łowny, kaukaski, kolchijski (Phasianus colchicus L.)

ptak łowny z rodziny bażan- towatych, z rzędu kuraków. Pochodzi głównie z zachodniej i środkowej Azji, do Polski sprowadzony w XVIII w. Samieć jest barwnie upierzony o metalicznym połysku (...)

buchtowanie

rycie gleby przez dziki w poszukiwaniu pożywienia.

bernikla obrożna, bernikla obrożna (Branta bernikla L.)

gęś gnieżdżąca się w obrębie koła polarnego. W Polsce można spotkać b. w północnych rejonach kraju w okresie od września do kwietnia.