Definicja hasła: białoczółka
- białoczółka
inaczej gęś białoczelna.
Białoczółka, inaczej gęś białoczelna, jest gatunkiem gęsi występującym w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Odznacza się mniejszym rozmiarem od gęgawy, osiągając długość ciała 66-75 cm oraz rozpiętość skrzydeł 115 cm. Zazwyczaj waży między 2 a 3 kg.
Charakterystyczną cechą białoczółki jest biała plama na czole, otaczająca nasadową część dzioba i zachodząca między oczy. Ptak ten jest drapieżnikiem, który żywi się głównie rybami, owadami i innymi małymi zwierzętami. Jego naturalnym środowiskiem są tereny otwarte, takie jak pola uprawne, łąki, pastwiska oraz brzegi jezior i rzek.
Białoczółka stanowi popularny cel łowiecki ze względu na swoje piękne upierzenie oraz charakterystyczną białą plamkę na czole. Ponadto może być hodowana zarówno dla ozdoby, jak i do produkcji mięsa oraz skór. Jednakże z uwagi na istniejące przepisy ochrony gatunkowej i konieczność zachowania równowagi ekosystemów, polowania na białoczółki podlegają szczególnym regulacjom.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj białoczółka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- bąblowica
choroba wywołana przez larwę tasiemca bąblowcowego (Echinococcus granulosus), tworzącego pęcherze w ścianach jamy brzusznej lub wątroby.
- brew, brew, korale, róża
u niektórych ptaków (np. głuszec, cietrzew) czerwona narośl nad okiem w kształcie półksiężyca.
- berdebuska
nazwa jednej z dawnych strzelb.
- bezpieczeństwo na polowaniu
środki ostrożności, które należy I przestrzegać podczas polowania. Trzeba pamiętać, że broń na polowanie i z polowania przenosimy rozładowaną w futerale. Broń ładujemy po zajęciu (...)
- bieg myśliwski
współczesna hippiczna impreza sportowa rozgrywana przeważnie w dniu św. Huberta (3 XI), wywodząca się z polowań konnych na lisy.
- bernikla obrożna, bernikla obrożna (Branta bernikla L.)
gęś gnieżdżąca się w obrębie koła polarnego. W Polsce można spotkać b. w północnych rejonach kraju w okresie od września do kwietnia.
- bekiesza
okrycie z sukna podbite futrem używane na polowaniach w zimie, wprowadzone za czasów króla Stefana Batorego.
- bydlarz
pies gończy rzucający się na zwierzęta domowe (trzodę łub bydło).
- badylarz
byk łosia lub daniela posiadający poroże (zamiast łopat) o odnogach jak u jelenia.