Definicja hasła: białoczółka
- białoczółka
inaczej gęś białoczelna.
Białoczółka, inaczej gęś białoczelna, jest gatunkiem gęsi występującym w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Odznacza się mniejszym rozmiarem od gęgawy, osiągając długość ciała 66-75 cm oraz rozpiętość skrzydeł 115 cm. Zazwyczaj waży między 2 a 3 kg.
Charakterystyczną cechą białoczółki jest biała plama na czole, otaczająca nasadową część dzioba i zachodząca między oczy. Ptak ten jest drapieżnikiem, który żywi się głównie rybami, owadami i innymi małymi zwierzętami. Jego naturalnym środowiskiem są tereny otwarte, takie jak pola uprawne, łąki, pastwiska oraz brzegi jezior i rzek.
Białoczółka stanowi popularny cel łowiecki ze względu na swoje piękne upierzenie oraz charakterystyczną białą plamkę na czole. Ponadto może być hodowana zarówno dla ozdoby, jak i do produkcji mięsa oraz skór. Jednakże z uwagi na istniejące przepisy ochrony gatunkowej i konieczność zachowania równowagi ekosystemów, polowania na białoczółki podlegają szczególnym regulacjom.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj białoczółka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- bernikla obrożna, bernikla obrożna (Branta bernikla L.)
gęś gnieżdżąca się w obrębie koła polarnego. W Polsce można spotkać b. w północnych rejonach kraju w okresie od września do kwietnia.
- Browning
popularna broń samoczynna, której nazwa pochodzi od nazwiska konstruktora Johna Browninga, również twórcy nadlufkt (1926 r.) stanowiącej podstawę produkcji, znana całym świecie, nadlufki (...)
- berdebuska
nazwa jednej z dawnych strzelb.
- bielenie
zdejmowanie skóry z ubitej zwierzyny.
- buchtowanie
rycie gleby przez dziki w poszukiwaniu pożywienia.
- bekas funtowy
gwarowe określenie dubella.
- bury
gwarowe określenie wilka.
- bujanie
fragment lotu ptaka drapieżnego (gdy „stoi" w powietrzu).
- bełt
krótka i ciężka strzała do kuszy; składa się z grotu i trzonu, zaopatrzonego w dolnej części w lotki.