Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: bydlarz

bydlarz

pies gończy rzucający się na zwierzęta domowe (trzodę łub bydło).

Bydlarz to specjalnie wyszkolony pies gończy, który jest używany do ścigania i łapania zwierząt domowych, takie jak bydło, trzoda chlewna czy owce. Jego głównym zadaniem jest wytrzymałe i skuteczne poganianie tych zwierząt w celu zapobieżenia ich ucieczce lub szkodom wyrządzanym przez nie na polach uprawnych. Bydlarz jest odmianą psa gończego, którą szczególnie ceniono dawniej w rolnictwie, gdy zwierzęta domowe miały większe znaczenie gospodarcze.

Różne rasy bydlarzy charakteryzują się różnymi umiejętnościami. Zazwyczaj są to psy średniej wielkości o dużej wytrzymałości fizycznej, doskonałym węchu oraz silnym instynktem łowieckim. Bydlarz musi być posłuszny i skoncentrowany na wykonywaniu poleceń swojego przewodnika, co jest kluczowe podczas pracy z dużymi i potencjalnie niebezpiecznymi zwierzętami. Szczególnie w Polsce terenowce (rasy psów myśliwskich) zaliczają się do bydlarzy.

Dzięki współpracy z człowiekiem bydlarz potrafi precyzyjnie wykorzystać swoje zdolności do kontrolowania zachowań i ruchów stada zwierząt domowych, co przyczynia się do zwiększenia efektywności pracy przy zagrodach czy pastwiskach. Obecnie, ze względu na zmiany w rolnictwie i hodowli zwierząt, rola bydlarza może być mniej istotna niż przed laty, jednak wciąż stanowi cenny element tradycji myśliwskiej i kultury wiejskiej.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bydlarz w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę B

zobacz pełną listę haseł

badyle

1) nogi daniela, jelenia i łosia;
2) poroże badylarza.

brochowisko

inaczej babrzysko.

borówka

przeważnie drewniana trąbka myśliwska.

Białowieska Puszcza

największy i najbardziej naturalny obszar leśny na Niżu Środkowoeuropejskim zajmujący około 1250 km2, w tym 51 km2 to Białowieski Park Narodowy z rezerwatem o charakterze puszczy pierwotnej, (...)

bekowisko

okres godowy danieli, przypadający na przełom października i listopada (zob. daniel).

beczenie

1) głos wydawany przez owce i jagnięta muflona;
2) dźwięk wydawany przez kszyka podczas lotu tokowego (sterówkami).

breneka

potocznie o naboju i pocisku kulowym do broni śrutowej

bojownik batalion

inaczej batalion.

bruzda

1) wgłębienie na łykach (zwykle mnogie) starych byków jelenia;
2) wgłębienie w profilu gwintowania lufy.

berto

drążek, na którym sadza się ptaka łowczego. Dawniej na b. sadzano również puchacza podczas polowania z nim na drapieżniki.