Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: biegi

biegi

nazwa nóg łosia, jelenia, daniela, kozicy, muflona i dzika. Jest to określenie ogólne, nie eliminujące nazw odnoszących się do poszczególnych gatunków.

Bieg:

Bieg stanowi jeden z kluczowych elementów anatomicznych zwierząt łownych, odpowiedzialny za poruszanie się, utrzymanie równowagi i inne czynności. Składa się z kości, stawów, mięśni i ścięgien. Kości biegów są długie i smukłe, co umożliwia zwierzętom szybkie i skuteczne poruszanie się. W przypadku niektórych gatunków (łosia, jelenia, daniela, kozicy i muflona) składają się z dwóch kości udowych i dwóch kości piszczelowych, natomiast u dzików liczba ta wynosi trzy. Stawy biegów służą do połączenia kości oraz umożliwienia ruchu poprzez chrząstkę i torebki stawowe chroniące je przed uszkodzeniem. Mięśnie biegów odpowiedzialne są za napinanie i rozluźnianie stawów oraz wykonywanie ruchu. Ścięgna łączą mięśnie ze stawami i kośćmi. Biegi służą zarówno do poruszania się, jak również utrzymania równowagi podczas skoków czy innych aktywności fizycznych oraz ochrony narządów wewnętrznych przed urazami mechanicznymi.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj biegi w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę B

zobacz pełną listę haseł

bóbr europejski, bóbr europejski (Castor fiber L.)

gatunek z rodzaju bobrów. Na ziemiach polskich b. odgrywał ogromne znaczenie jako zwierzę łowne. Obecnie ze względu na niskie pogłowie jest pod ochroną. PZŁ prowadzi intensywne prace (...)

biegi

nazwa nóg łosia, jelenia, daniela, kozicy, muflona i dzika. Jest to określenie ogólne, nie eliminujące nazw odnoszących się do poszczególnych gatunków.

byk stadny

jeleń byk władający chmarą w okresie rykowiska.

burknięcie

charakterystyczny odgłos zrywającego się z ziemi jarząbka.

bekanie

akt płciowy u jeleni i danieli.

bałuchy

oczy zająca (trzeszcze)

bydleń jeleni, bydleń jeleni (Hypoderma diana Br)

szkodliwa muchówka, której larwy pasożytują w ciele jelenia, samy i łosia.

bok

inaczej nadlufka.

broń odprzodowa

dawna broń myśliwska ładowana od przodu (przez wylot lufy). Najpierw myśliwy nasypywał prochu a następnie wbijał do lufy pocisk. Broń odprzodowa stosowana była od XIV do XIX w.

bałwanek

kukła dzikiej kaczki zrobiona z drewna lub plastyku. Wypuszczony wiosną na wodę ma przywabiać na strzał kaczory.