Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: dwulufka

dwulufka

zob. dubeltówka.

Dwulufka to śrutowa broń myśliwska, która składa się z dwóch luf ułożonych poziomo obok siebie. Jest to rodzaj dubeltówki, czyli dwulufowej broni strzelającej śrutem. Jest to typowa broń myśliwska, która jest używana do polowania na ptaki i inne zwierzęta.

Dwulufka ma dwa magazynki, jeden na każdą lufę, które są wyposażone w mechanizm spustowy. Każda lufa ma swoje własne przeładowanie i może być używana oddzielnie lub razem. Broń ta jest bardzo popularna wśród myśliwych, ponieważ pozwala im strzelać do celu z dwóch różnych kierunków jednocześnie.

Dwulufka jest bardzo trwała i wytrzymała, a jej konstrukcja zapewnia doskonałą precyzję strzału. Ponadto jest lekka i łatwa w obsłudze, co czyni ją idealną bronią dla myśliwych. Broń ta jest również bardzo popularna w rekonstrukcjach historycznych i może być używana do odtwarzania bitew z okresu XIX wieku.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj dwulufka w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę D

zobacz pełną listę haseł

drozdowate, drozdowate (Turdide)

rodzina z rzędu wróblowatych. Do drozdowatych należą dwa gatunki łowne: kwiczoł i paszkot.

długodzioba

popularna wśród myśliwych nazwa słonki.

dzierżawca, dzierżawca (obwodu łowieckiego)

kolo łowieckie lub inny organ wykonujący czynności łowieckie w obwodzie na podstawie umowy o dzierżawę.

dotrzymać

1) o zwierzynie nie uciekającej i pozwalającej myśliwemu zbliżyć się na odległość strzału;
2) o psie myśliwskim wystawiającym, który stoi do momentu podejścia myśliwego i (...)

duszehubka

bardzo wąskie czółno używane do polowań na kaczki.

danielarz

myśliwy zamiłowany w polowaniach na daniele.

dwururka

zob. dubeltówka.

dokarmiać

w czasie zimy dostarczać zwierzynie dodatkowego pożywienia, np.: liściarkę, siano, żołędzie, kasztany, buraki, ziemniaki, poślad, sól itp.

drapieżne ssaki, drapieżne ssaki (Carnivora)

rząd ssaków obejmujący około 270 gatunków (w Polsce 13), o uzębieniu przystosowanym do cięcia i rozrywania zabijanych przez siebie zwierząt, nogach zaopatrzonych w silne pazury, np. wilki, (...)

dymorfizm sezonowy

zróżnicowanie szaty zewnętrznej osobnika w różnych porach roku, np. sama w okresie wiosenno-letnim ma suknię rdzawobrązową, a w zimie popielatoszarą.