Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: falkatio

falkatio, falkatio, sokołowe

jeden z ciężarów łowieckich, który na mocy prawa książęcego (gwarantującego wyłączność polowania z sokołami - regale łowieckie) ponosili poddani, mając obowiązek karmienia jastrzębi i sokołów oraz pilnowania ich gniazd.

Falkatio to jeden z ciężarów łowieckich, wywodzący się z prawa książęcego, które gwarantowało wyłączność polowania z sokołami, czyli regale łowieckie. Obowiązkami poddanych objętych falkatio było karmienie jastrzębi i sokołów oraz pilnowanie ich gniazd w celu zapewnienia sobie dostępu do dzikich ptaków do użytku w polowaniu. W średniowieczu falkatio miało kluczowe znaczenie i wiązało się z dużym poświęceniem i pracą poddanych. Musieli oni nie tylko karmić ptaki, ale także pilnować ich gniazd, utrzymywać i naprawiać sprzęt łowiecki, takie jak siatki i haki. Falkatio stanowiło istotny element ówczesnego łowiectwa, a jego celem było zapewnienie sobie dostępu do dzikich ptaków do celów polowania poprzez nakładanie na poddanych określonych obowiązków wynikających z prawa książęcego.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj falkatio w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę F

zobacz pełną listę haseł

fretka, fretka, tchórek

albinotyczna, udomowiona odmiana północnoafrykańskiego tchórza do wypędzania królików z nor.

funt dać

dobić grubą zwierzynę pchnięciem kordelasa (obecnie zabronione w Polsce).

fuj!

rozkaz zaniechania wykonywanej przez psa czynności.

futro

skóra z włosem, np. wilka, rysia, lisa itp.

farbówka

młoda kuropatwa w okresie, gdy zaczynają jej wyrastać rude pióra na piersi, skrzydłach i w ogonie.

FCI

(Federation Cynologique Internationale) - Międzynarodowa Organizacja Kynologiczna (należy do niej także Związek Kynologiczny w Polsce) powołana w celu koordynowania wszystkich zagadnień (...)

fajki

zagięte do góry kły dzika rosnące w górnej szczęce (razem z szablami tworzą oręż - trofeum). U starego odyńca są brunatne (mówimy wówczas, że są osmolone lub opalone).

falkonarius, falkonarius, sokolnik

w średniowiecznej Polsce, służący, opiekujący się sokolarnią i ptakami łowczymi. Od XV w. był urzędnikiem dworu.

fuzja

gwarowe określenie śrutowej strzelby myśliwskiej.

fiołek

gruczoł zapachowy znajdujący się u nasady ogona lisa (na górnej stronie), wydzielający tłustą ciecz o zapachu piżma.