Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: fanfara

fanfara

1) krótki sygnał grany na trąbkach lub rogach na rozpoczęcie lub zakończenie polowania;
2) głos wydawany przez żurawia.

Fanfara to krótki sygnał grany na trąbkach lub rogach, mający swoje korzenie w starożytnych ceremoniach i obrzędach, a obecnie służący do rozpoczęcia lub zakończenia polowania. Jest to tradycyjny element łowiectwa, który pełni funkcję oznajmienia ważnych momentów takich jak uroczystości czy ceremonie. Fanfara może także być wykorzystywana jako głos wydawany przez żurawia, ptaka drapieżnego często spotykanego w lasach Europy i Azji. Jego charakterystyczny głos składający się z długich, głośnych tonów jest czasami uważany za symbol wolności i nadziei. Dzięki swojej donośności fanfara może być słyszana na odległość nawet kilku kilometrów.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj fanfara w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę F

zobacz pełną listę haseł

flinta

nazwa strzelby skałkowej (od angielskiego flint - krzemień). Obecnie używana na określenie strzelby myśliwskiej.

fretka, fretka, tchórek

albinotyczna, udomowiona odmiana północnoafrykańskiego tchórza do wypędzania królików z nor.

fousek

czeska rasa wyżła szorstkowłosego pracującego jako pies wszechstronny. Wzorzec jego został zatwierdzony przez FCI w 1963 r. W Polsce rzadko spotykany.

flora

ogól gatunków roślin. FN Fabrique Nalionale d'Armes de Guerre w Herstal - belgijska fabryka broni produkująca m.in. znane nadlufki uraz broń samoczynną (śrutową i kulową).

funt dać

dobić grubą zwierzynę pchnięciem kordelasa (obecnie zabronione w Polsce).

farbowiec

pies myśliwski pracujący bardzo dobrze po farbie.

fiołek

gruczoł zapachowy znajdujący się u nasady ogona lisa (na górnej stronie), wydzielający tłustą ciecz o zapachu piżma.

fanfara

1) krótki sygnał grany na trąbkach lub rogach na rozpoczęcie lub zakończenie polowania;
2) głos wydawany przez żurawia.

futro

skóra z włosem, np. wilka, rysia, lisa itp.

fajki

zagięte do góry kły dzika rosnące w górnej szczęce (razem z szablami tworzą oręż - trofeum). U starego odyńca są brunatne (mówimy wówczas, że są osmolone lub opalone).