Definicja hasła: flinta
- flinta
nazwa strzelby skałkowej (od angielskiego flint - krzemień). Obecnie używana na określenie strzelby myśliwskiej.
Flinta jest rodzajem strzelby skałkowej, której nazwa pochodzi od angielskiego słowa "flint", oznaczającego krzemień. Strzelby flintowe używały krzesiw do wystrzeliwania pocisków poprzez iskrzenie. Obecnie termin "flinta" jest również stosowany na określenie strzelby myśliwskiej. Charakterystyczną cechą strzelby flintowej jest mechanizm zapłonu, w którym kamień krzemieniowy był uderzany przez krzesiwo, powodując iskrę zapalającą proch i wystrzał.
Flinty były powszechnie używane w XVIII wieku, zanim zostały wyparte przez nowocześniejsze konstrukcje broni palnej. Współcześnie strzelby myśliwskie nazywane flintami to przede wszystkim zbliżone w kształcie do historycznych broni, lecz korzystające z bardziej nowoczesnych systemów zapłonu i konstrukcji.
Tradycyjne flinty są cenione przez kolekcjonerów broni za swój historyczny charakter oraz rzemieślnicze wykonanie. Chociaż obecnie rzadko są używane do polowań czy sportowego strzelania, to stanowią cenny element dziedzictwa kulturowego związanego z historią łowiectwa i rozwojem broni palnej.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj flinta w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę F
- flagi, flagi, chorągwie
fragmenty scypulu zwisające z wieńca w okresie jego wycierania.
- falkonarius, falkonarius, sokolnik
w średniowiecznej Polsce, służący, opiekujący się sokolarnią i ptakami łowczymi. Od XV w. był urzędnikiem dworu.
- fafle
obwisłe górne wargi u niektórych ras psów myśliwskich, np. u wżłów.
- flanka
skrzydło linii myśliwych zagięte w kierunku miotu.
- fuj!
rozkaz zaniechania wykonywanej przez psa czynności.
- field trialsy
wiosenne próby polowe wyżłów angielskich i gładkowłosych niemieckich, mające na celu wykazanie wrodzonych uzdolnień (w klasie młodzieży) oraz uzdolnień i sposobu pracy w polu (w klasie (...)
- flankować
obstawiać stanowiska na flankach.
- furkot
odgłos wydawany przez ptaki podczas zrywania się do lotu.
- farbować
o zwierzynie: zostawiać farbę na tropie.
- fukanie
dźwięk wydawany przez zaniepokojone dziki za pomocą silnego wydmuchiwania powietrza otworami nosowymi.