Definicja hasła: fuj!
- fuj!
rozkaz zaniechania wykonywanej przez psa czynności.
Fuj! - rozkaz zaniechania wykonywanej przez psa czynności.
Fuj jest komendą stosowaną podczas pracy z psem, aby nakazać mu przerwanie wykonywanej czynności. Jest to jedno z podstawowych poleceń w szkoleniu psów myśliwskich oraz wszystkich ras używanych do pracy na polowaniach. Komenda ta jest używana, aby natychmiastowo zatrzymać psa w sytuacjach, gdy wykonuje niepożądane zachowanie, takie jak gonięcie zwierzyny lub nieautoryzowane oddalenie się od przewodnika.
Podczas treningu psów myśliwskich fuj jest naukowane w kontekście posłuszeństwa i bezpieczeństwa. Pies musi być nauczony reagowania na tę komendę bez względu na otoczenie i obecność innych bodźców. W przypadku pracy psów mysliwskich, posłuszeństwo wobec komendy "fuj" może mieć kluczowe znaczenie dla bezpiecznego i efektywnego polowania.
Trening fuj wymaga cierpliwości, konsekwencji i regularnych powtórzeń. Pies musi nauczyć się natychmiastowego reagowania na to polecenie, co wymaga systematycznego trenowania w różnych warunkach i sytuacjach terenowych. Konsekwentne stosowanie tej komendy pozwala utrzymać kontrolę nad psem podczas polowania, co jest kluczowe zarówno dla skuteczności akcji łowieckich, jak i bezpieczeństwa wszystkich uczestników polowania.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj fuj! w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę F
- field trialsy
wiosenne próby polowe wyżłów angielskich i gładkowłosych niemieckich, mające na celu wykazanie wrodzonych uzdolnień (w klasie młodzieży) oraz uzdolnień i sposobu pracy w polu (w klasie (...)
- farbówka
młoda kuropatwa w okresie, gdy zaczynają jej wyrastać rude pióra na piersi, skrzydłach i w ogonie.
- flanka
skrzydło linii myśliwych zagięte w kierunku miotu.
- funt dać
dobić grubą zwierzynę pchnięciem kordelasa (obecnie zabronione w Polsce).
- fuzja
gwarowe określenie śrutowej strzelby myśliwskiej.
- fafle
obwisłe górne wargi u niektórych ras psów myśliwskich, np. u wżłów.
- fukanie
dźwięk wydawany przez zaniepokojone dziki za pomocą silnego wydmuchiwania powietrza otworami nosowymi.
- farbowik
młody kogut głuszca, cietrzewia, bażanta, pokryty już piórami cechującymi ptaka dojrzałego.
- falkonarius, falkonarius, sokolnik
w średniowiecznej Polsce, służący, opiekujący się sokolarnią i ptakami łowczymi. Od XV w. był urzędnikiem dworu.
- futro
skóra z włosem, np. wilka, rysia, lisa itp.