Definicja hasła: fuj!
- fuj!
rozkaz zaniechania wykonywanej przez psa czynności.
Fuj! - rozkaz zaniechania wykonywanej przez psa czynności.
Fuj jest komendą stosowaną podczas pracy z psem, aby nakazać mu przerwanie wykonywanej czynności. Jest to jedno z podstawowych poleceń w szkoleniu psów myśliwskich oraz wszystkich ras używanych do pracy na polowaniach. Komenda ta jest używana, aby natychmiastowo zatrzymać psa w sytuacjach, gdy wykonuje niepożądane zachowanie, takie jak gonięcie zwierzyny lub nieautoryzowane oddalenie się od przewodnika.
Podczas treningu psów myśliwskich fuj jest naukowane w kontekście posłuszeństwa i bezpieczeństwa. Pies musi być nauczony reagowania na tę komendę bez względu na otoczenie i obecność innych bodźców. W przypadku pracy psów mysliwskich, posłuszeństwo wobec komendy "fuj" może mieć kluczowe znaczenie dla bezpiecznego i efektywnego polowania.
Trening fuj wymaga cierpliwości, konsekwencji i regularnych powtórzeń. Pies musi nauczyć się natychmiastowego reagowania na to polecenie, co wymaga systematycznego trenowania w różnych warunkach i sytuacjach terenowych. Konsekwentne stosowanie tej komendy pozwala utrzymać kontrolę nad psem podczas polowania, co jest kluczowe zarówno dla skuteczności akcji łowieckich, jak i bezpieczeństwa wszystkich uczestników polowania.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj fuj! w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę F
- futro
skóra z włosem, np. wilka, rysia, lisa itp.
- flankować
obstawiać stanowiska na flankach.
- fryc
myśliwy młody stażem, niedoświadczony.
- flanka
skrzydło linii myśliwych zagięte w kierunku miotu.
- farbować
o zwierzynie: zostawiać farbę na tropie.
- fuj!
rozkaz zaniechania wykonywanej przez psa czynności.
- fanfara
1) krótki sygnał grany na trąbkach lub rogach na rozpoczęcie lub zakończenie polowania;
2) głos wydawany przez żurawia.
- falkatio, falkatio, sokołowe
jeden z ciężarów łowieckich, który na mocy prawa książęcego (gwarantującego wyłączność polowania z sokołami - regale łowieckie) ponosili poddani, mając obowiązek karmienia (...)
- falkonarius, falkonarius, sokolnik
w średniowiecznej Polsce, służący, opiekujący się sokolarnią i ptakami łowczymi. Od XV w. był urzędnikiem dworu.
- futerał
skórzany lub brezentowy pokrowiec albo pojemnik służący do ochrony i transportu broni myśliwskiej, takie niektórych akcesoriów (lunety, lornetki).