Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: odwiatr

odwiatr

specyficzna woń, którą wydziela strzelona zwierzyna. Pozostaje przez pewien czas na tropie zwierzyny, co umożliwia psu myśliwskiemu odnalezienie jej.

Odwiatr – zjawisko występujące w łowiectwie, polegające na uwalnianiu się specyficznego zapachu po strzeleniu zwierzyny. Składa się z różnych składników, w tym feromonów wydzielanych przez zwierzynę w stresujących sytuacjach. Te substancje chemiczne pozostają na miejscu przez pewien czas i mogą być wykryte przez psy myśliwskie na dużych odległościach. Odwiatr może zawierać również inne produkty uboczne procesu trawiennego zwierzęcia, takie jak amoniak, które również mogą być wykorzystane przez psy myśliwskie do odnalezienia zwierzyny.

Odwiatr jest istotnym elementem w pracy psów myśliwskich, umożliwiając im odnalezienie strzelonej zwierzyny poprzez wykrycie charakterystycznego zapachu pozostawionego na tropie. Skuteczność poszukiwań psów zależy często od ich zdolności do wykrycia i śledzenia odwiatria na danym terenie łowieckim. Dodatkowo, odwiatr może zawierać unikalne informacje o stanie zdrowia czy stresem zwierzęcia, co może być istotne zarówno dla naukowych badań nad zachowaniem zwierząt, jak i dla praktycznego zastosowania przy polowaniach. Dlatego też znajomość i umiejętność interpretacji odwiatria stanowi ważny element w szkoleniu myśliwskich psów.

W praktyce łowieckiej odwiatr jest wykorzystywany do wspomagania polowań poprzez ułatwianie lokalizacji upolowanej zwierzyny. Ponadto coraz powszechniej wykorzystywany jest także do celów naukowych w badaniach nad zachowaniem oraz komunikacją międzygatunkową u dzikich zwierząt. Dzięki możliwości detekcji specyficznego zapachu stosunkowo daleko po oddaniu strzału, odwiatr wpływa nie tylko na praktykę myślistwa, ale i badania naukowe dotyczące dzikich populacji zwierząt.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj odwiatr w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę O

zobacz pełną listę haseł

oręż

trofeum myśliwskie z dzika (szable, fajki lub wieniec jelenia).

odtrąbić

grać na trąbce myśliwskiej sygnały zakończenia miotu, polowania, lub też na śmierć ubitej zwierzyny.

ochrona zwierzyny

jeden z głównych działów gospodarki łowieckiej obejmujący całokształt zabiegów, mających na celu utrzymanie zwierzyny w łowiskach na stałym, optymalnym pod względem biologicznym i (...)

obierz myśliwska

staropolskie określenie całości sprzętu myśliwskiego.

oczniak

pierwsza (licząc od róży) odnoga wieńca jelenia lub łopaty daniela.

odwodzić

dawniej przy broni kurkowej: napinać kurki.

okładać

inaczej obkładać.

opierak

środkowa odnoga (trzecia licząc od róży) wieńca jelenia.

obława

w dawnej Polsce duża (nawet ponad 1000) liczba naganiaczy podczas polowań.

odbita

sztuka odpędzana od stada.