Definicja hasła: obława
- obława
w dawnej Polsce duża (nawet ponad 1000) liczba naganiaczy podczas polowań.
Obława to termin związany z dawnymi polskimi obyczajami łowieckimi, oznaczający dużą liczbę naganiaczy podczas polowań. Współcześnie termin ten kojarzy się głównie z historycznymi praktykami łowieckimi, jednak nadal używany jest w kontekście tradycyjnych polskich łowisk. Obława była organizowana w celu zwiększenia efektywności polowania poprzez możliwość skutecznego obejścia większego obszaru lasu lub pola.
Ponadto, obława stanowiła nie tylko formę rozrywki, ale również ważny element integracji społeczności szlacheckiej i podtrzymywania tradycji rycerskiej. Jednocześnie, uczestnictwo w obławie stanowiło okazję do wykazania się umiejętnościami polowania oraz sprawnością fizyczną przez szlacheckich uczestników.
Współcześnie obława jest w dużej mierze zapomnianym zwyczajem, jednak pozostaje istotnym elementem kulturowym i historycznym, ściśle związanym z tradycją polskiego myślistwa i dziedzictwem łowieckim. Termin ten niesie ze sobą bogatą historię oraz wartościowe informacje dotyczące dawnej kultury i obyczajów polskiej szlachty.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj obława w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę O
- ogar polski
pies gończy średniej wielkości (60 cm), o silnej budowie, dużej głowie z wiszącymi uszami, szerokiej klatce piersiowej i długim ogonie. Maść o. p. jest czarna żółto podpalana, sierść (...)
- odprzodówka
dawna broń myśliwska ładowana od przodu (przez lufę - najpierw proch, potem pocisk).
- oganiać
o jeleniu byku: obiegać chmarę w czasie rykowiska; zapobiega to oddalaniu się łań.
- otok
długi rzemień służący do prowadzenia psa myśliwskiego podczas układania oraz dochodzenia postrzałka.
- odtrąbić
grać na trąbce myśliwskiej sygnały zakończenia miotu, polowania, lub też na śmierć ubitej zwierzyny.
- odświeżyć krew
zabieg hodowlany polegający na wpuszczeniu do łowiska osobników obcych, sprowadzonych z innych terenów bytującego w nim gatunku, w celu polepszenia formy zwierzyny miejscowej.
- oczyć
o zwierzynie: rozglądać się uważnie.
- odrzut
cofnięcie się broni po strzale spowodowane działaniem gazów prochowych, odczuwalne jako uderzenie w dołek strzelecki.
- oszczepnik
dawniej myśliwy polujący z oszczepem.