Definicja hasła: osacznik
- osacznik
staropolska nazwa naganiacza.
Osacznik to staropolska nazwa używana w odniesieniu do naganiacza lub psa myśliwskiego, który specjalizuje się w nagabywaniu zwierzyny. Jest to rodzaj psów myśliwskich, które są wykorzystywane do wyprowadzania zwierzyny z jej kryjówek, ułatwiając tym samym polowanie. Ponadto osaczniki mogą być także wykorzystywane do odstraszania dzikich zwierząt od upraw i innych terenów, na których może pojawić się szkoda. Charakteryzują się one wysoką inteligencją oraz łatwością w tresowaniu. Osaczniki są również znane ze swojej siły, wytrzymałości, odwagi oraz silnego instynktu polowania. Często współpracują z innymi psami myśliwskimi takimi jak gończe i tropiciele. Osaczniki są również chętnie hodowane jako psy myśliwskie lub towarzyszące, gdyż cechuje je oddanie właścicielowi oraz chęć pomagania mu w aktywnościach łowieckich. Są one zazwyczaj bardzo lojalne i lubią spędzać dużo czasu na świeżym powietrzu, co czyni je idealnymi towarzyszami dla aktywnych osób prowadzących życie na łonie natury.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj osacznik w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę O
- oddać, oddać (strzał)
strzelić.
- obciąć
1) o zwierzynie: ustalić za pomocą tropienia jej obecność w miocie;
2) o dzikach atakujących i raniących doskakujące do nich psy.
- ochrona zwierzyny
jeden z głównych działów gospodarki łowieckiej obejmujący całokształt zabiegów, mających na celu utrzymanie zwierzyny w łowiskach na stałym, optymalnym pod względem biologicznym i (...)
- Order Złotego Jelenia
myśliwski order ustanowiony w 1672 r. przez księcia legnicko-brzeskiego Jerzego Wilhelma, ostatniego piasta śląskiego.
- omyk
ogon zająca.
- okładać
inaczej obkładać.
- odyniec
stary samiec dzika (powyżej 4 lat) prowadzący samotny tryb życia (z wyjątkiem okresu huczki).
- odtrąbić
grać na trąbce myśliwskiej sygnały zakończenia miotu, polowania, lub też na śmierć ubitej zwierzyny.
- obroża
skórzana lub metalowa opaska zakładana psu na szyję, umożliwiająca prowadzenie go na smyczy lub otoku.
- obowiązek stanu
najuciążliwszy z ciężarów łowieckich książęcego prawa, polegający na obowiązku przyjmowania łowców pod swój dach i zapewnieniu im wszelkich wygód.