Definicja hasła: ostatni kęs
- ostatni kęs
tradycja wkładania strzelonej zwierzynie złomu z jedliny do pyska ( przed wręczeniem złomu myśliwemu).
Ostatni kęs to tradycja związana z łowiectwem, polegająca na wkładaniu do pyska strzelonej zwierzyny fragmentu jedliny, jako symbolicznego gestu uczczenia i podziękowania za dostarczenie pożywienia. Ten sprawowany rytuał ma pierwszeństwo w folklorze myśliwskim i jest traktowany jako wyraz szacunku dla zwierzyny oraz natury. Źródła tej praktyki możemy odnaleźć w dawnych wierzeniach, gdzie ludzie utrzymywali, że duch strzelonej zwierzyny powraca do nieba po jej śmierci. Wkładanie ostatniego kęsa miało symbolicznie umożliwić tej istocie powrót do swojego domu.
Należy pamiętać, że owa tradycja ma również aspekt religijny, gdyż w niektórych kulturach ludzie ofiarowywali ostatni kęs bogom, aby uzyskać ich łaskę oraz błogosławieństwo. Obecnie obyczaj ten jest nadal praktykowany przez myśliwych na całym świecie. Współcześnie wielu myśliwych uważa go za znaczący element ceremonii polowania, a także symbol szacunku dla zdobyczy oraz całego środowiska naturalnego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ostatni kęs w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę O
- odwiatr
specyficzna woń, którą wydziela strzelona zwierzyna. Pozostaje przez pewien czas na tropie zwierzyny, co umożliwia psu myśliwskiemu odnalezienie jej.
- ostatni kęs
tradycja wkładania strzelonej zwierzynie złomu z jedliny do pyska ( przed wręczeniem złomu myśliwemu).
- organista
młody jeleń byk, który pierwszy zaczyna ryczeć wieczorem.
- okno
otwór wejściowy do lisiej nory.
- oszczenić się
o suce psa, liszce i wilczycy: urodzić młode.
- opierak
środkowa odnoga (trzecia licząc od róży) wieńca jelenia.
- oszczek
ujadanie psa myśliwskiego na widok wytropionej zwierzyny.
- odyniec
stary samiec dzika (powyżej 4 lat) prowadzący samotny tryb życia (z wyjątkiem okresu huczki).
- omyk
ogon zająca.